بررسی فعالیت بتاگالاکتوزیداز لاکتوباسیل های جدا شده از شیر و پنیر به روش های بیوشیمیایی و PCR

در برخی افراد مقدار ناکافی آنزیم بتاگالاکتوزیداز در لایه پرزدار مخاط رودهٔ کوچک، سبب ایجاد اختلال عدم تحمل لاکتوز می گردد. این بررسی به منظور مشاهدهٔ وجود آنزیم بتاگالاکتوزیداز تولید شده توسط لاکتوباسیل های جدا شده از نمونه های لبنی (شیر و پنیر) بوده است.
نمونه های شیر و پنیر پاستوریزه و محلی از استان های لرستان، کرمانشاه، همدان، ایلام خریداری شد. لاکتوباسیل ها با کشت نمونه ها در محیط MRS و ویژگی های فنوتیپی شناسایی گردیدند. توانایی تولید بتاگالاکتوزیداز با روش های X-galو ONPG و وجود ژن بتاگالاکتوزیداز با روش PCR بررسی گردید.
از نمونه های بررسی شده131 لاکتوباسیل (13 جنس) جدا شد. که در محیط های حاوی X-gal کلنی های سبز، (در زمان های متفاوت) معرف وجود بتاگالاکتوزیداز، بدست آمد. با آزمایش ONPG، تمام لاکتوباسیل ها فعالیت بتاگالاکتوزیدازی را نشان دادند که در 25 نمونه مقدار آنزیم بیشتر از بقیه به دست آمد. بیشترین مقدار را لاکتوباسیلوس دلبروکی پنیر محلی کرمانشاه با 2010 واحد میلر در میلی لیتر داشت. در سوش استاندارد لاکتوباسیلوس پلانتاروم (RITCC 1273) و 29 نمونه لاکتوباسیلوس پلانتاروم ژن بتاگالاکتوزیداز بررسی و باند bp 399 مشاهده گردید.
با استفاده از لاکتوباسیل ها در فراورده های لبنی می توان به افراد فاقد تحمل لاکتوز کمک نمود. در ضمن لاکتوباسیل های با تولید بیشتر بتاگالاکتوزیداز، برای استفاده مناسب تر می باشند.