اثربخشی درمان با محدودسازی بر کیفیت خواب سالمندان

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر درمان با محدود سازی بر کیفیت خواب سالمندان بود.

پژوهش حاضر، مطالعه ای نیمه تجربی بود، جامعه پژوهش شامل 5000 سالمند عضو کانون جهاندیدگان شیراز و نمونه متشکل از 50 نفر با احتساب معیارهای ورود و خروج بودند. به دنبال ریزش 25 درصد، 38 سالمند (24 زن و 14 مرد) با میانگین سنی 65 سال که مبتلا به بی خوابی اولیه و کیفیت خواب نامناسب بودند، با شاخص کیفیت خواب پیتزبورگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. شرکت کنندگان به روش بلوک های تصادفی در دو گروه مداخله (19 نفر) و کنترل (19 نفر) قرار گرفتند. مداخله به مدت 4 هفته، و با بسته درمانی محدودیت خواب، انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از SPSS 16 و آزمون های آماری کلموگروف اسمیرنوف، تی زوجی و تی مستقل استفاده شد.

میانگین نمره کیفیت خواب قبل از مداخله، در گروه های آزمایش و کنترل به ترتیب 14/21 و 13 بود که پس از مداخله به مقادیر 11/26 و 12/78 تغییر کرد. تفاوت میانگین نمرات کیفیت خواب پس از مداخله از لحاظ آماری معنادار (P=0/038) بود.

مطالعه حاضر نشان داد درمان با محدودیت خواب می تواند منجر به ارتقا کیفیت خواب در سالمندان شود. لذا آموزش این مداخلات در قالب آموزش ضمن خدمت به کادر درمان و به خصوص پرستاران شاغل در حیطه سالمندی توصیه می شود.