ارتباط بین پلی مورفیسم پروموتر ژن رزیستین با شدت درگیری عروق کرونری در افراد دیابتی و غیر دیابتی

اخیرا رزیستین به عنوان یک سیتوکین التهابی مهم مورد توجه قرار گرفته که ممکن است در سازوکارهای دخیل در ایجاد بیماری عروق کرونری دارای نقش باشد. بررسی پلی مورفیسم های ژن رزیستین، به خصوص در ناحیه پروموتر آن با سطح سرمی رزیستین و ایجاد آتروسکلروز مرتبط می باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم C/G 420- ژن رزیستین با شدت درگیری عروق کرونری در جمعیت ایرانی می باشد.
مطالعه حاضر به صورت مقطعی بر روی 113 بیماری که از بهمن 1387 تا آبان 1388 تحت آنژیوگرافی کرونر قرار گرفتند، انجام شد. از نمونه های خون کامل آنها، استخراج DNA صورت گرفت. از طریق PCR-RFLP وضعیت پلی مورفیسم و میزان آلل هایC وG جمعیت مورد مطالعه مشخص گردید. سپس ارتباط بین ژنوتیپ ها و میزان گرفتگی عروق کرونر بررسی گردید.
مقدار قند خون ناشتا، کلسترول، HbA1C و تعداد عروق درگیر در گروه دیابتی به طور معناداری بالاتر از گروه غیر دیابتی بود. بررسی ها همچنین نشان دادند که در افراد مبتلا به بیماری عروق کرونری با ژنوتیپ CC خطر ابتلا به دیابت نوع 2، دو برابر بیشتر می باشد. توزیع ژنوتیپ افراد مبتلا به بیماری عروق کرونری قلب بر اساس شدت گرفتگی عروق پس از در نظر گرفتن بیماران با یک یا دو رگ درگیر، نشان می دهد که بین ژنوتیپ C/G420- ژن رزیستین و میزان درگیری عروق کرونر رابطه معناداری وجود دارد (04/0P=)، به طوری که افراد با ژنوتیپ CC دارای بیشترین میزان گرفتگی عروق کرونری می باشند. نسبت شانس برای ژنوتیپ CC در افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر قلبی 33/4 با دامنه اطمینان 95% بین 2/1 تا 38/18 و خطر نسبی برای این بیماران 25/2 با دامنه اطمینان 95% بین 97/0 تا 19/5 برآورد گردید.
یافته های این مطالعه نشان می دهد چند شکلی پروموتر ژن رزیستین با دیابت نوع 2 و شدت بیماری عروق کرونری همراهی دارد به طوری که ژنوتیپ CC در مقابل CG و GG شانس ابتلا به دیابت نوع 2 و آتروسکلروز را افزایش می دهد.