بررسی فراوانی اختلالات تکلم و عوامل مؤثر بر آن در بیماران ایرانی مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

مالتیپل اسکلروزیس (MS) شایعترین اختلال دمیلینه کننده سیستم عصبی مرکزی است که علائم مختلفی را ایجاد می نماید. از ناتوان کننده ترین این علائم، اختلالات تکلم است که بر کیفیت زندگی بیماران تاثیر چشمگیری می گذارد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی اختلالات تکلم و عوامل مؤثر بر آن در بیماران ایرانی مبتلا MS می باشد.
برای این منظور پرونده 4553 بیمار که در فاصله سالهای 1377 تا 1384 در انجمن MS ایران ثبت شده بود بررسی و 3165 بیمار که در خصوص اختلالات تکلم پرونده کاملی داشتند وارد مطالعه گردیدند. برای انجام تحلیل های آماری این مطالعه از نرم افزار SPSS نسخه 15 استفاده شده است.
اختلالات تکلم در 4/37% از بیماران مشاهده گردید. فراوانی این اختلالات در بیماران مذکر (P<0.001)، بیکار (P<0.05) و دارای تحصیلات پایینتر از دیپلم دبیرستان (P<0.001) بیشتر بود. همچنین بیماران دارای اختلال تکلم میانگین سنی بالاتری داشتند (P<0.001). تعداد بیماران دارای اختلال تکلم در فازهای عود و بهبود، پیشرونده ثانویه، و پیشرونده اولیه نسبت به بیماران بدون اختلال تکلم به ترتیب کمتر، بیشتر و بیشتر بود (P<0.001). همچنین میانگین سن بروز اولین علامت در بیماران دارای اختلال تکلم بیشتر بود (P<0.05). در بیمارانی که بیماری با علائم حرکتی یا تعادلی آغاز شده بود فراوانی اختلالات تکلم بیشتر (P<0.05) و در بیماران با علائم اولیه حسی فراوانی اختلالات تکلم کمتر بود (P<0.001).
فراوانی اختلالات تکلم در بیماران ایرانی بیشتر از مطالعات قبلی در سایر کشورها بود. این اختلالات در بیماران مذکر، بیکار، دارای تحصیلات پایینتر، و با میانگین سنی بالاتر، و بیمارانی که در فازهای پیشرونده بیماری بودند، سن شروع علائم بالاتری داشتند، و بیماری آنها با علائم حرکتی یا تعادلی آغاز شده بود بیشتر دیده شد.