بررسی ایمونوهیستوشیمیایی (C-kit) CD117 در تومورهای غدد بزاقی آدنویید سیستیک کارسینوما و پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین

منشا آدنویید سیستیک کارسینوما و پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین سلول های داکتال یا میواپی تلیال غدد بزاقی اند. به رغم تفاوت در رفتار بالینی، پروگنوز و درمان، نمای هیستولوژیک مشابه دارند. CD117 تیروزین کینازی است که توسط ملانوسیت ها، ماستوسیت ها و سلول های ژرمینال بیان می شود. داده های موجود در مورد اهمیت بروز این نشانگردر تومورهای فوق متناقض است. تعیین دقت نشانگر CD117 درافتراق هیستوپاتولوژیک دو ضایعه مطالعه توصیفی- تحلیلی بود. جامعه آماری پرونده های هیستوپاتولوژیک بایگانی بخش پاتولوژی انستیتو کانسر و پاتولوژی مرکزی بیمارستان امام خمینی تهران بود. پانزده نمونه، آدنویید سیستیک کارسینوما و پنج مورد پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین در مطالعه وارد شدند. نمونه ها تحت رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی با نشانگر CD117 قرارگرفتند. شاخص رده بندی محاسبه شد و میانگین شاخص رده بندی هر تومور به دست آمد. آزمونT برای تجزیه و تحلیل آماری مطالعه استفاده شد. p<0.05 معنی دار درنظرگرفته شد.
میانگین شاخص رده بندی در گروه آدنویید سیستیک کارسینوما45/27 ±20/71 و در گروه پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین43/36 ±37/35 بود. اختلافی معنادار بین میانگین شاخص رده بندی دو گروه مشاهده شد p=0.031). (Cut off point 73 با حساسیت 53% و ویژگی 80 % مناسب بود.
CD117 شاخص ایمنوهیستوشیمیایی مناسبی در تشخیص افتراقی آدنویید سیستیک کارسینوما از پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین است.