بررسی کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به هپاتیت C و مقایسه آن با افراد سالم و ارائه یک مدل ساختاری

هپاتیت c، یک بیماری بدون علامت است و کیفیت زندگی، نگرانی مهم در این بیماران محسوب می شود. در این تحقیق، کیفیت زندگی در بیماران هپاتیتc با افراد سالم مقایسه شده، در نهایت یک مدل ساختاری ارائه گردید.
این تحقیق به صورت تحلیلی روی 61 بیمار و 78 فرد سالم انجام گرفت. در این تحقیق، پرسشنامه ای که تلفیقی از ابزار sf-36 موردی و کیفیت زندگی سوئدی است استفاده و سپس داده ها با بهره گیری از spss(16) و لیزرل 80/8 تحلیل گردید.
نمره انطباق یافته کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در گروه آزمون (95/3 ± 77/60) و در گروه کنترول (80/4 ± 14/67) بود؛ همه سازه های مدل پبش بینی شده، ارتباطی معنی دار با کیفیت زندگی مرتبط با سلامت نشان داد. سن و ALT به ترتیب با ضرایب مسیر (ضریب های استاندارد β) 15/0، 19/0- قدرت پیش بینی کنندگی سلامت جسمی، سن و بیماری های همراه با ضریب مسیر 26/0، 36/0- قدرت پیش بینی کنندگی سلامت روانی را داشتند. سلامت جسمی در مقام یک میانجی 95 درصد و سلامت روانی 78 درصد واریانس را در کیفیت زندگی تعیین می کنند.
هپاتیتc مسئول بیشترین تغییر در کیفیت زندگی است. هرگونه تلاش در مدل های ساختاری پیش بینی کننده کیفیت زندگی، نقشی معنی دار در حل دشواری های این بیماران ایفا می کند.