تاثیر مقابله درمانگری برسلامت عمومی مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی ژنتیکی و غیر ژنتیکی

فرزند عقب مانده ذهنی به عنوان منبع فشار روانی، سلامت عمومی والدین بخصوص مادران را به خطرمی اندازد، ولی میزان تاثیر آن تا اندازه ای به ارزیابی شناختی و مهارت های مقابله ای فرد بستگی دارد. پژوهش حاضر با هدف مطالعه اثر مقابله درمانگری بر سلامت عمومی مادران کودکان عقب مانده ذهنی با علل ژنتیکی و غیرژنتیکی صورت گرفته است.
این پژوهش از نوع شبه آزمایشی می باشد. در این تحقیق 40 نفر از مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی شهر یزد که در سال تحصیلی 89-1388 فرزندان آنها زیر نظر بهزیستی مشغول به تحصیل بودند، به صورت روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با گمارش داوطلبانه به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در مرحله پیش آزمون مادران به پرسشنامه سلامت عمومی پاسخ دادند و در مرحله بعدی، گروه آزمایش تحت درمان شیوه های مقابله ای قرار گرفتند، سپس هر دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون مجددا با پرسشنامه فوق مورد آزمون و داده ها با استفاده از آزمون تی وآنالیز کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها نشان داد که اثر مقابله درمانگری بر سلامت عمومی مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی ژنتیکی و غیر ژنتیکی یکسان است و سلامت عمومی مادران هر دو گروه را افزایش می دهد، علایم جسمانی و افسردگی مادران راکاهش می دهد و خواب و کارکرد اجتماعی آنها را بهبود می بخشد. همچنین بین سن و تحصیلات مادران مقابله درمانگری رابطه مشاهده نشد.
پیشنهاد می شود مقابله درمانگری برای کلیه مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی اعم از ژنتیکی و غیر ژنتیکی جهت افزایش سلامت عمومی انجام شود.