اثر تزریق داخل زجاجیه بواسیزوماب با یا بدون تریامسینولون در مقایسه با فوتوکوآکولاسیون ماکولا به عنوان درمان اولیه ادم ماکولای دیابتی بر اساس تحلیل میان دوره ای

مقایسه اثر یک نوبت تزریق داخل زجاجیه بواسیزوماب (IVB) به تنهایی یا همراه با تریامسینولون (IVT) و فوتوکوآگولاسیون لیزری ماکولا (MPC) به عنوان درمان اولیه ادم ماکولای دیابتی (DME).
روش پژوهش: تعداد 150 چشم از 129 بیمار مبتلا به DME بارز بالینی بدون سابقه درمان قبلی، در این کارآزمایی بالینی به صورت تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه IVB، بواسیزوماب به میزان 1/25 میلی گرم در داخل زجاجیه تزریق و در گروه IVB/IVT علاوه بر بواسیزوماب، 2 mg تریامسینولون نیز تزریق گردید. در گروه MPC، از لیزر گرید موضعی یا اصلاح شده استفاده شد. در صورت لزوم هر 12 هفته یک بار معالجه مجدد صورت پذیرفت. پیامد اصلی مورد سنجش، تغییر در بهترین دید اصلاح شده در هفته 24 بود.
تغییرات حدت بینایی در هفته 6 (0/001>P) و 24 (0/012=P) در همه گروه ها معنی دار بود. نتیجه درمانی قابل توجه در گروه IVB در تمام معاینات و در گروه IVB/IVT تنها در هفته 6 و 12 مشاهده شد. میانگین تغییرات حدت بینایی ± انحراف معیار در هفته 36 در سه گروه IVB، IVB/IVT و MPC به ترتیب -0/28±0/25 و -0/04±0/33 و +0/27±0/01 لوگمار بود (0/053=P). کاهش قابل ملاحظه ضخامت مرکزی ماکولا (CMT) در تمام گروه ها تنها تا 6 هفته دیده شد و تغییرات CMT در بین گروه ها در پی گیری های مختلف معنی دار نبود. به طور کلی در طی 36 هفته، درمان مجدد در 27 چشم ضرورت یافت (14 چشم در گروه IVB،10 چشم در گروه IVB/IVT و 3 چشم در گروه MPC). در گروه IVB با بیش ترین میزان بهبود حدت بینایی، در 72 درصد موارد تنها یک تزریق انجام شد. بهبود حدت بینایی بیش از 2 خط اسنلن در هفته 36 در گروه های IVB، IVB/IVT و MPC به ترتیب 37، 25 و 14/8 درصد بود.
در بیماران مبتلا به DME، تزریق بواسیزوماب نسبت به فوتوکوآگولاسیون ماکولا منجر به نتیجه بهتر در هفته 24 می گردد. پس از 6 هفته، تغییرات CMT و حدت بینایی متناسب نبوده و استفاده از تریامسینولون منجر به نتایج درمانی بهتر نخواهد گردید.