مقایسه اعمال جراحی رسسیون و مایکتومی در اصلاح پرکاری عضلات مایل تحتانی

تعیین اثر اعمال جراحی رسسیون (R) و میوکتومی (M) در اصلاح پرکاری عضله مایل تحتانی (IOOA: inferior oblique overaction).
روش پژوهش: این تحقیق بر روی 50 بیمار (82 چشم) کاندید جراحی اصلاح IOOA انجام شد. قبل از جراحی معاینات کامل چشم پزشکی صورت پذیرفت و بیماران به صورت تصادفی به دو گروه M و R تقسیم شدند. در گروه M، 5 میلی متر از عضله IO در ناحیه تمپورال تحتانی قطع و در گروه R در همین ناحیه، عضله IO بعد از قطع از محل اتصال خود به 2 میلی متر کناری و 3/5 الی 4 میلی متر پشت محل اتصال عضله راست تحتانی (IR) در طرف تمپورال دوخته شد. پس از حداقل 3 ماه پی گیری، معاینات چشم تکرار گردید. پرکاری عضله IO کم تر یا معادل 1+ به عنوان موفقیت جراحی در نظر گرفته شد.
در این مطالعه 25 مرد (50 درصد) و 25 زن (50 درصد) با میانگین سن 5/9±12/3 (دامنه 32-3) سال مورد بررسی قرار گرفتند. در 18 نفر یک چشم و در 32 نفر هر دو چشم وارد مطالعه شدند. در هر دو روش M و R، به طور متوسط 2/67+ و 1/92+ از پرکاری IO کاسته شد (در هر دو روش 0/001

نتیجه گیری

هر دو جراحی مایکتومی و رسسیون در تضعیف عضله IO موثر و ایمن هستند و عملکرد طبیعی عضله IO بعد از جراحی M بیش تر حاصل می گردد البته شیوع عارضه IOUA نیز در این روش بالاتر است. با افزایش پرکاری عضله، هر دو روش موثرتر می باشند.