مصرف همزمان آلپرازولام و ایبوپروفن در حمله حاد میگرن

میگرن یکی از اختلالات نورولوژیک مزمن است که سبب ناتوانی و دوری از کار می گردد. از آنجایی که عوامل مختلفی در بروز و ایجاد میگرن نقش دارند، تنوع داروهایی که در پیشگیری و درمان میگرن به کار می روند نیز زیاد می باشد. درمان های ترکیبی نیز در تسکین میگرن کاربرد دارند. این مطالعه به منظور تاثیر مصرف همزمان ایبوپروفن همراه آلپرازولام به عنوان ترکیب احتمالی مؤثر در تخفیف این سردردها انجام شده است.
این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 90 بیمار مبتلا به میگرن با متوسط 2 الی 6 حمله در ماه که به سه گروه 30 نفری تقسیم شدند، انجام گردید. سه گروه از نظر سن، جنس و سابقه دارویی همسان سازی گردیدند. پس از اخذ رضایت نامه کتبی، به گروه اول ایبوپروفن 200 میلی گرم، گروه دوم ایبوپروفن 400 میلی گرم و گروه سوم ایبوپروفن 200 میلی گرم و آلپرازولام 5/0 میلی گرم یک دوز تجویز شد. شدت سردرد، عملکرد بیمار و علائم همراه بر اساس معیار شفاهی قبل از دریافت دارو و 2 ساعت پس از دریافت دارو پرسیده شد و از 0 الی3، درجه بندی شد. سپس سه گروه مقایسه شدند.
در هر سه گروه اختلاف میانگین شدت سردرد قبل و بعد از تجویز دارو به طور معنی داری کاهش یافت. این اختلاف در گروه ایبوپروفن 200 میلی گرم 36%، در گروه ایبوپروفن 400 میلی گرم 46%، در گروه آلپرازولام و ایبوپروفن 200 میلی گرم 74% بوده است (0001/0>p). میزان تهوع و استفراغ قبل و پس از تجویز دارو در گروه ایبوپروفن 200 میلی گرم از 3/93% به 3/22%، در گروه ایبوپروفن 400 میلی گرم از 7/96% به 3/13% و در گروه ایبوپروفن 200 میلی گرم به همراه آلپرازولام 5/0 میلی گرم از 100% به 3/3% کاهش یافته است (0001/0>p). شاخص های نورگریزی و صدا گریزی نیز قبل و پس از تجویز داروها در هر سه گروه تغییرات معنی داری پیدا کرد (0001/0>p).
نتایج مطالعه نشان داد که ترکیب ایبوپروفن 200 میلی گرم و آلپرازولام 5/0 میلی گرم به طور معنی داری سبب تخفیف سردرد میگرنی می شود.