بررسی اثر ترکیبی دوز پایین آرسنیک تری اکسید و AZT روی زنده مانی و فعالیت متابولیک رده سلولی NB4

لوسمی پرومیلوسیتیک حاد (APL) زیر گروهی از لوسمی های میلوئیدی حاد (AML) میباشد که باجابجایی کروموزومی بین کروموزومهای 15و 17 شناخته می شود، t(15;17). تدابیر درمانی مهم برای این بیماری استفاده از ATRA و آرسنیک میباشد. برای از بین بردن سلولهای سرطانی دوز بالای آرسنیک لازم است اما در این دوزها آرسنیک دارای اثرات سمی روی بافتهای سالم می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر دوز پایین آرسنیک در ترکیب با داروی AZT برروی رده سلولی NB4 (رده سلولی APL) می باشد تا اثرات سمی دوز بالای آرسنیک کاهش یابد.

در این مطالعه بعد از کشت و تکثیر رده سلولی NB4، سلولها را با دوز پایین آرسنیک(5/0 میکرومولار) و دوز پایین آرسنیک در ترکیب با دوزهای مختلف AZT(50،100،200 میکرومولار) تیمار شدند و سپس زنده مانی سلولها با تریپان بلو و فعالیت متابولیک سلول با MTT assay بررسی شد.

دوز پایین آرسنیک(5/0 میکرومولار) به تنهایی و در ترکیب با دوز50 میکرومولار AZT اثر کمی روی زنده مانی و فعالیت متابولیک سلول داشت اما در ترکیب با دوزهای بالاتر AZT تاثیر قابل توجهی روی زنده مانی و فعالیت متابولیک داشت و هر دوی زنده مانی و فعالیت متابولیک بطور قابل توجهی کاهش یافتند.

مکانیسمهای القاء کننده آپپتوز مختلفی باعث آپپتوز توسط AZT و آرسنیک می شوند.از آنجا که بعضی از این مکانیسمها بین AZT و آرسنیک مشابه می باشد لذا احتمالا این مکانیسمهای مشابه باعث اثر تقویتی و کاهش قابل توجه زنده مانی و فعالیت متابولیک در ترکیب دو دارو شده است.