بررسی تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کیفیت زندگی کودکان سن مدرسه مبتلا به آسم

آسم بیماری شایعی در کودکان است که باعث کاهش سطح کیفیت زندگی آنان شده و اثرات قابل توجه ای بر کارکرد خانواده دارد. یکی از نقش های اساسی پرستاران ارتقای سطح کیفیت زندگی بیماران می باشد. لذا این پژوهش به منظور، بررسی تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور برکیفیت زندگی کودکان سن مدرسه مبتلا به آسم انجام شد.
روش این مطالعه نیمه تجربی با نمونه گیری خوشه ایتصادفی می باشد. از مناطق 19 گانه شهر تهران منطقه 9 به طور تصادفی و از آن منطقه 7 مدرسه ابتدایی پسرانه به طور تصادفی انتخاب و این مدارس به طور تصادفی به دو گروه کنترل (3مدرسه) و آزمون (4 مدرسه) تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و ابزار کیفیت زندگی عمومی و آسم کودک بود. روایی و پایایی ابزارها سنجش و الگوی توانمندسازی شامل 4 گام (ارتقای دانش، خودکارآمدی، عزت نفس و ارزشیابی) از طریق بحث گروهی، نمایش و مشارکت آموزشی برای گروه آزمون اجرا و پرسشنامه ها قبل و بعد از مداخله تکمیل گردیدند.
قبل از مداخله دو گروه آزمون و شاهد از نظر متغیرهای دموگرافیک و میانگین نمرات کیفیت زندگی همسان و بعد از مداخله با آزمون t مستقل از نظر میانگین نمرات کیفیت زندگی عمومی و بعد آسم بین دو گروه اختلاف معناداری مشاهده گردید و نیز با انجام آزمون t زوجی قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون از نظر نمرات کیفیت زندگی عمومی و بعد آسم تفاوت معناداری (0001/0p<) مشاهده شد.
با توجه به مؤثر بودن الگو برکیفیت زندگی کودکان سن مدرسه مبتلا به آسم تحقیق و اجرای این الگو در سطح وسیع تر و برای سایر رده های سنی پیشنهاد می شود.