مضامین داستان قرآنی حضرت یوسف (ع) در شعر معاصر

از دیرباز نویسندگان و شاعران جهان اسلام به دلیل محتوای غنی و ارزش های متعالی اخلاقی قرآن کریم، از آن تاثیر پذیرفته اند. این اثرپذیری در کار شاعران گاهی مشهود بوده است؛ مانند اقتباس و درج؛ گاهی با تصویر و صورخیال همراه بوده است؛ مانند تلمیح و استعاره و رمز و سایر شگردهای تصویرآفرینی. تاثیرپذیری شاعران از قرآن کریم به دو عامل مهم بستگی داشته است: اول، میزان انس با کلام قدسی و تدبر در معانی ژرف و دقایق قرآنی؛ دوم، میزان اعتقاد و ایمانشان نسبت به اسلام و کتاب وحی، و همت در ترویج و تبلیغ معانی و معارف دینی. شگرد بدیعی تلمیح و عناصر داستانی چاه و زندان، عشق و پیراهن، بسامد بالایی در شعر معاصردارد. حضرت یوسف (ع) درشعر معاصر ایران، نماد پاکی، محبوب غایب و حضرت حجت (عج) است. کمتر شاعری به حضرت یوسف (ع) از منظر حکمت، نبوت و حکومت داری نگریسته است.