تحلیلی بر آرایش فضایی شهرهای استان مازندران (با تاکید بر تکنیک های کمی)

این مقاله، به منظوربررسی آرایش فضایی شهرهای استان مازندران و عوامل مؤثر در آن صورت گرفته است. روش تحقیق ازنوع توصیفی- تحلیلی بوده و برای تجزیه وتحلیل داده ها ازتکنیک های کمی نظیر: شاخص نزدیکترین مجاورت، شاخص پراکندگی در اطراف مرکزمیانه، منحنی لورنز وضریب همبستگی پیرسون و برای نمایش نتایج ازنرم افزارهایی، چون Corel Draw، Spss، Excel استفاده شده است. برخی نتایج حاصله، بیانگرآن است که علی رغم توزیع نسبتا یکنواخت بارش، خاک مرغوب ودمای مناسب، بویژه در بخش جلگه ای استان، توزیع جغرافیایی شهرها ازحالت یکنواخت تبعیت نکرده ودارای حالت خوشه ایاست که در این مساله غیر از عوامل طبیعی، برخی عوامل انسانی، نظیر: جاده های ترانزیتی و سیاست های محرومیت زدایی نقش مهمی داشته اند. از51 شهرستان در سال85، (طی محاسباتی جداگانه ازپارامترهای مختلف) 3/82 درصددربخش جلگه ای، 8/56 درصد در امتداد جاده های ترانزیتی، 3/31درصددرساحل دریا و01/49 درصد درامتداد رودخانه های استان استقراریافته بودند.