درمانگاه بزه دیده و بزه دیدگی و نقش پلیس در آن

تاکنون تحت تاثیر آموزه ها و تعلیمات جرم شناسی و به ویژه در پرتو یافته های یکی از شاخه های کاربردی جرم شناسی، یعنی جرم شناسی بالینی؛ عدالت کیفری در خدمت درمان و بازپروری بزهکاران بوده است، به گونه ای که برای تحقق این امر، از رعایت تشریفات حمایتی حقوق متهم سخن رفته و این حقوق حمایتی با عنوان «دادرسی عادلانه» شناخته شده است.
رعایت حقوق بزه دیده و رفتار انسانی و بالینی- ترمیمی با او در چارچوب مفهوم جدیدی با عنوان «رفتارعادلانه» یا منصفانه مطرح شده است. یکی از آثار رفتار منصفانه، ترمیم روانی – عاطفی و جسمانی بزه دیده و نجات او از تنگدستی مادی، اجتماعی و درمان فشارها و کاستی های روانی و عاطفی ناشی از تجربه جرم است.
بدین منظور، در کشورهای مختلف از جمله فرانسه و آلمان، دستگاه های قضایی، پلیس و نیز جامعه مدنی درمانگاه های (کلینیک های) بزه دیدگی تاسیس کرده اند که بدون اخذ هزینه و در عین رعایت ناشناختگی بزه دیده و محرمانه بودن زندگی خصوصی او، نیازها، خواسته ها و حقوق او را مورد توجه و ترمیم و تامین قرار می دهند.
برای تحقق چنین رویکرد نوینی در پلیس ایران در این پژوهش، ابتدا مبنای علمی درمانگاه بزه دیده بررسی می شود وسپس در بخش دوم، چگونگی تاسیس و سازوکارهای عملی آن با تاکید بر نقش پلیس بررسی خواهد شد.