تاثیر دو ماه تمرینات هوازی بر شاخص های هموستئاز گلوکز و ریسک فاکتورهای قلبی-عروقی

علت بسیاری از بیماری های متابولیک افزایش پیش رونده در مقادیر انسولین ناشتا است که این موضوع عموما با شرایط التهابی همراه است در چنین شرایطی مقادیر هورمون رزیستین و پروتئین فاز حاد نیز افزایش می یابد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 2 ماه تمرینات هوازی بر مقاومت به انسولین و التهاب سیستماتیک بود.
30 نفر مرد میانسال سالم(سن= 77/4± 56/38 شاخص توده بدنی= 16/2±14/25) به عنوان آزمودنی انتخاب و بر اساس درصد چربی شان به دو گروه همگن تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته و چهار جلسه در هفته با شدت 80-60 درصد ضربان قلب بیشینه تمرینات هوازی انجام دادند بود و گروه کنترل طی این 8 هفته بدون تمرین بودند. به منظور بررسی متغیر های بیوشیمیایی، 48 ساعت قبل از شروع برنامه تمرینی همچنین 48 ساعت پس از اتمام 8 هفته برنامه تمرینی خون گیری در شرایطی مشابه انجام شد.
مقادیر پلاسمایی انسولین(001/0p≤) و گلوکز(004/0p=) خون و به تبع آن شاخص مقاومت به انسولین(001/0p≤) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت. مقادیر رزیستین و CRP پلاسما(001/0p≤) نیز در گروه تجربی به ترتیب افزایش و کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل داشتند(001/0p≤).
به طور کلی می توان چنین استنباط کرد که تمرینات منظم هوازی، به واسطه بهبود مقاومت به انسولین و همچنین مقادیر دو مارکرهای التهابی پلاسما یعنی رزیستین و CRP خطر بالقوه ابتلا به بیماری های قلبی و متابولیک را کاهش می دهد و می توان از آن به عنوان راهبردی موثر برای جلوگیری از بروز و گسترش این بیماری ها استفاده نمود.