عملکرد سیستم زلال ساز اکسیلاتور در حذف کدورت

سیستم اکسیلاتور به دلیل داشتن مزایای زیادی از جمله تلفیق فرایند های اختلاط، لخته سازی و ته نشینی در یک واحد، امکان انجام همزمان سختی زدایی و زلال سازی و راندمان نسبتا قابل قبول، امروزه مورد توجه طراحان تصفیه خانه آب می باشد که علی رغم به کار گیری آن در تعدادی از مناطق کشور، تحقیقات کافی در خصوص عملکرد این واحد در مقیاس واقعی و پایلوت انجام نشده است.

در این مطالعه تجربی به منظور بررسی عملکرد سیستم اکسیلاتور در حذف کدورت با استفاده از منعقد کننده های شیمیایی (PACL و FeCl3)، سیستمی در مقیاس پایلوت طراحی و در شرایط کنترل شده (دمای 25 درجه سانتیگراد و 2/7 pH=) و شرایط متفاوت از نظر کدورت، دوز منعقد کننده و زمان ماند، بهره برداری شد.

کارایی FeCl3 در حذف کدورت در اکسیلاتور بیشتر از PACL بوده است. ضمن این که حداکثر کارایی سیستم اکسیلاتور در حذف کدورت، 95 درصد بوده که با تزریق 10 میلی گرم بر لیتراز ماده منعقدکننده FeCl3 پس از مدت زمان 240 دقیقه ته نشینی حاصل شده است به طوری که کدورت NTU100 در آب خروجی به NTU5 کاهش یافته است.

نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین زمان ماند و کدورت آب خروجی از پایلوت با ضریب همبستگی (98/0 - r =) وجود دارد(05/0 p-value<).