مقایسه میزان توده استخوانی در زنان مبتلا به گاستریت مزمن ناشی از هلیکوباکترپیلوری با زنان سالم

استئوپروز و شکستگی های ناشی از آن، علل مهم ناتوانی در زنان خصوصا در سنین سالمندی است. شناسایی عوامل بروز استئوپروز و اصلاح آنها در پیشگیری شکستگی موثر می باشد. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین عفونت هلیکوباکترپیلوری و کاهش دانسیته استخوان در زنان انجام شد.
این مطالعه مقطعی بر روی 42 بیمار زن که بعلت علائم دیسپپسی تحت گاستروسکپی تشخیصی قرار گرفته و تشخیص گاستریت مزمن بعلت هلیکوباکترپیلوری با انجام بیوپسی و رویت هلیکوباکترپیلوری در نمونه بافتی یا آزمایش سرولوزی تائید شده بود با 52 شاهد زن بدون علائم گوارشی انجام شد. افراد تحت مطالعه از نظر دانسیته استخوان مورد بررسی قرار گرفتند. دانسیته استخوان در ناحیه فقرات کمری (Spine BMD grm/cm2) و استخوان ران(Femoral neck BMD gr/cm2) در کل بیماران دو گروه و نیز در بیماران و شاهدان بر حسب سن مورد مقایسه قرار گرفت.
میانگین سنی بیماران 2/9±6/51 سال و شاهدان 5/6±7/51 سال بود. میانگین دانسیته فقرات کمری و استخوان ران در دو گروه تفاوتی نداشت. در افراد کمتر از 50 سال سطح دانسیته فقرات کمری در بیماران کمتر از شاهدان و سطح دانسیته استخوان ران بیشتر از شاهدان بود. اختلاف معنی داری بین دانسیته استخوانها در گروه مورد و شاهد به تفکیک سنی زیر 50 سال و 50 سال به بالا نیز دیده نشد اما دانسیته فقرات کمری در بیماران کمتر از 50 سال بطور معنی داری کمتر از بیماران 50 سال به بالا بود (017/0=p). در شاهدان نیز این اختلاف دیده نشد.
یافته های این مطالعه نشان داد که التهاب ناشی از عفونت هلیکوباکترپیلوری بر دانسیته استخوان ناحیه ران اثر منفی ندارد. اما ممکن است بر دانسیته فقرات کمری در زنان کمتر از 50 سال اثرات منفی داشته باشد. مطالعات بیشتر با تعداد نمونه زیادتر برای تائید یافته های فوق لازم است.