بررسی فراوانی مقاومت به کلوپیدوگرل در بیماران کاندیدای آنژیوپلاستی عروق کرونر مراجعه کننده به بیمارستان شهید مدرس

مقاومت به کلوپیدوگرل با افزایش وقایع کاردیوواسکولار (آنژین پایدار، آنژین ناپایدار، انفارکتوس راجعه، مرگ و...) در بیمارانی که تحت آنژیوپلاستی قرار گرفته اند همراه است. در بررسی های مختلف شیوع این مقاومت تا 30% گزارش شده است. شناخت این بیماران و مشخص نمودن فاکتورهای مرتبط در آنها می تواند در اتخاذ تدابیر لازم جهت کاهش حوادث کاردیوواسکولار مفید باشد.
مطالعه به روش مقطعی بر روی بیمارانی که کاندیدای آنژیوپلاستی عروق کرونر بودند انجام شد. مقاومت به کلوپیدوگرل با انجام آزمایش platelet aggregometry in PRP با استفاده ازaggregometer معمول (Helena Bioscience Europe) ارزیابی گردید. تجمع پذیری پلاکتی قبل و بعد از exposure با 20 میکرو مول ADP به عنوان reagent اندازه گیری شد و شیوع مقاومت تعیین شد. نقش عواملی همچون سن، جنس، شاخصهای بیوشیمیایی، داروها و... در بروز مقاومت به کلوپیدوگرل با آزمون کای دو بررسی شد.
مطالعه روی 90 بیمار واجد شرایط انجام شد. سن بیماران 2/10±62/6 سال بود و 2/52% مذکر بودند. semi-responder در 20% و non-responder در 8/7% بیماران دیده شد. جنس، فشار خون، چاقی و مصرف ACE-I در ایجاد مقاومت به کلوپیدوگرل نقشی نداشت. اما افراد مقاوم به کلوپیدوگرل در مواجهه بیشتری با دیابت، چربی خون، مصرف بتابلاکر و استاتین بودند (005/0>p).
به نظر می رسد شیوع مقاومت به کلوپیدوگرل بالاست و در این مورد جای نگرانی وجود دارد. از اینرو انجام مطالعات بزرگتر در تعیین علل افزایش مقاومت به کلوپیدوگرل و ارائه تدابیر درمانی مناسب در مورد این بیماران لازم است.