برهمکنش آپومورفین و سیستم هیستامینرژیک هیپوکامپ پشتی موش کوچک آزمایشگاهی در تست اضطراب ماز به علاوه ای شکل مرتفع

سیستم های هیستامینی و دوپامینی اضطراب را تحت تاثیر قرار می دهند. به علاوه برهمکنش بین هیستامین و گیرنده های دوپامینی در زمینه تعدیل برخی رفتارها در هیپوکامپ اثبات شده است. در این مطالعه برهمکنش بین گیرنده های هیستامینی و دوپامینی در زمینه رفتار اضطرابی در هیپوکامپ پشتی مورد مطالعه قرار گرفته است.
این مطالعه تجربی روی 140 موش کوچک آزمایشگاهی نژاد NMRI انجام شد. موش های کوچک آزمایشگاهی با تزریق درون صفاقی کتامین هیدروکلراید و زایلزین بی هوش شده و سپس در دستگاه استریوتاکسی قرار داده شدند. دو کانول در ناحیه هیپوکامپ پشتی قرار داده شد. به تمامی حیوانات قبل از شروع آزمون رفتاری برای بهبودی یک هفته فرصت داده شد. تست ماز به علاوه ای شکل مرتفع برای سنجش رفتارهای اضطرابی مورد استفاده قرار گرفت.
یافته های مطالعه نشان دادند که تزریق هیستامین (10 میکروگرم بر موش) یا آپومورفین (1/0 و 3/0 میکروگرم بر موش) پنج دقیقه قبل از آزمون به داخل ناحیه CA1 باعث القاء اضطراب گردیده و تزریق آپومورفین (01/0 و 1/0 میکروگرم بر موش)، دو دقیقه قبل از دوز مؤثر هیستامین (10 میکروگرم بر موش) اثرات اضطراب زای هیستامین را مهار می نماید.
به نظر می رسد علاوه بر اینکه هر دو سیستم هیستامینرژیک و دوپامینرزیک در تعدیل اضطراب در هیپوکامپ پشتی موش کوچک آزمایشگاهی نقش دارند، بلکه بین آنها یک برهمکنش پیچیده نیز وجود دارد.