بررسی تحلیلی چگونگی برانگیزش آفرینشگری کودکان در طراحی فضاها و محوطه های شهری با تاکید بر رابطه «خلاقیت» و «طراحی کالبدی» فضاهای بازی کودکان

در حوزه ادبیات نظری نحوه تعامل و برهمکنش مقولات وابسته و پیوسته «برنامه ریزی شهری» و «فرآیند مساله گشایی در طراحی فضاهای شهری»، مقوله «آفرینشگری» و «برانگیزش خلاقیت» از مفاهیم جدیدی است که به فراخور ظهور گرایش های جدید در «طراحی و برنامه ریزی شهری»، می تواند مورد توجه حوزه اندیشه و مراتب اندیشیدگی شهرسازی، خاصه در حوزه اندیشه «انتقادی و تفسیری» قرار گیرد. بر این اساس است که در این میان، «کودکان و نوجوانان»، در فرایند برنامه ریزی و طراحی شهری مورد التفات قرار نداشته؛ چنانچه، جستجو برای تبیین راهکارها و سیاستهای مربوط به این قشر در حوزه برنامه ریزی و طراحی کالبدی فضاهای شهری از اهمیتی مضاعف برخوردار بوده که برانگیزش «حس آفرینشگری» در این گروه می تواند از مهمترین مواردی باشد که لازم است در طراحی فضاها و محوطه های شهری مورد توجه قرار گیرد. یافته های تحقیق نشان می دهد که با طراحی فضاهای شهری؛ خاصه فضاها و محوطه های عمومی شهری و پارکها، امکان برانگیزش و تقویت حس خلاقیت شهروندان بطور اعم و کودکان و نوجوانان بطور اخص، فراهم می شود که نتایج آن در قالب معیارهایی در حوزه راهبردی و فنی و اجرایی: عام و خاص، مورد اشاره قرار گرفته است.