بررسی استحکام باند سمان های رزینی به آلیاژهای نابل و بیس متال با دو روش آماده سازی سطحی

نتایج مطالعات انجام شده در مورد استحکام باند آلیاژها با سمان ها براساس نوع و ترکیب آلیاژ، روش آماده سازی سطحی و نوع سمان به کار رفته بسیار متفاوت است. هدف از این مطالعه مقایسه استحکام باند سمان های رزینی به آلیاژهای بیس متال و نابل (Verabond) و (Degubond 4) پس ازآماده سازی به وسیله سندبلاست یا دستگاه Silano-Pen می باشد.
در این مطالعه آزمایشگاهی هشتاد دیسک با قطر شش و ضخامت دو میلی متر از دو آلیاژ طبق دستور کارخانه سازنده آماده شدند. پس از مانت در آکریل فوری و پالیش، نیمی از نمونه های هر آلیاژ با ذرات Al2O3 پنجاه میکرون سندبلاست و در دستگاه اولتراسونیک تمیز گردیدند. نیمی دیگر پس از سندبلاست با ذرات Al2O3 صد و ده میکرون، در معرض دستگاه Silano – pen قرار گرفته و با سیلیکا پوشانده شدند. استوانه هایی با قطر سه و ارتفاع سه میلی متر از کامپوزیت (Z250) با یکی از سمان های Panavia F2 یا RelyX Unicem، مستقیما عمود به سطح آلیاژها باند شدند. نمونه ها ابتدا 24 ساعت در آب مقطر 37 درجه سانتی گراد نگهداری و بعد ترموسایکل گردیدند، (دو هزار سیکل پنج و 55 درجه سانتی گراد). آزمون استحکام باند برشی در دستگاه Universal testing با سرعت 5/0 میلی متر در دقیقه انجام شد. آزمون 3way ANOVA بر روی داده ها انجام گردید (05/0 = α). سطح شکست توسط استریومیکروسکوپ مشاهده شد.
استحکام باند سمان های رزینی به آلیاژ Verabond بالاتر از آلیاژ Degubond 4 بود (001/0 p <). سمان RelyX Unicem با هر دو نوع آلیاژ Verabond و Degubond 4 پس از Silicoating استحکام باند بالاتری را نشان داد (001/0 p < و 021/0 p =). استحکام باند Verabond پس از سندبلاست، با Panavia F2 بالاتر از Relyx Unicem بود (003/0= P). کاربرد Silano-pen استحکام باند به Unicem را بالابرد(011/0= P).
کاربرد دستگاه Silano-Pen در Verabond و Degubond 4 باند بالاتری نسبت به سندبلاست هنگام استفاده از RelyX Unicem ایجاد کرد، اما در صورت کاربرد Panavia F2 تفاوت معنی داری با سند بلاست نشان نداد.