اثر قطع دنبه و مدت پروار برعملکرد و ترکیب فیزیکی لاشه بره های نر لری بختیاری

به منظور بررسی اثر قطع دنبه و مدت پروار بر ترکیب لاشه بره های نر لری بختیاری 30 راس لاشه بره نر تک قلو در قالب یک طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور وضعیت دنبه (قطع دنبه شده و دنبه دار) و مدت پروار (سه سطح 75، 90 و105روز) مورد استفاده قرار گرفت. از تعداد 60 راس بره های نر تک قلو نیمی از آنها در ابتدای روز دوم پس از تولد به طور یک در میان توسط حلقه های لاستیکی قطع دنبه شدند. بره های قطع دنبه شده و دنبه دار پس از شیر گیری در سن 5 ± 90 روزگی به طور تصادفی به سه گروه 75، 90 و105 روز پروار تقسیم و در قفس های انفرادی قرار گرفتند. پس از طی دوره پروار نیمی از بره های هر سطح تیمار به طور تصادفی کشتار و تجزیه لاشه گردیدند. نتایج نشان داد لاشه بره های قطع دنبه شده در مقایسه با لاشه بره های دنبه دار به طور معنی داری (05/0> p) دارای درصد گوشت لخم، چربی زیرجلدی و چربی داخلی بیشتر بودند لیکن درصد کل چربی لاشه بره های قطع دنبه شده 3/5 درصد کمتر از بره های دنبه دار بود که تفاوت بین آنها از نظر آماری معنی دار بود. با افزایش مدت پروار وزن لاشه به طور معنی داری افزایش یافت. همچنین درصد چربی سطحی، چربی داخلی و کل چربی لاشه افزایش و درصد گوشت لخم لاشه کاهش یافت ولی تفاوت معنی داری بین مدت های پروار مشاهده نشد. در مجموع به منظور افزایش کمیت و بهبود کیفیت لاشه عمل قطع دنبه با مدت پروار 75 روز برای بره های نر لری بختیاری پیشنهاد می گردد زیرا که قطع دنبه و مدت پروار 75 روز علاوه بر افزایش درصد گوشت لاشه منجر به کاهش درصد کل چربی لاشه شد.