بررسی رابطه ی کارآفرینی با اثربخشی مدیران دبیرستانهای دخترانه شهر کرمان

هدف از این پژوهش بررسی رابطه ی کار آفرینی با اثر بخشی مدیران دبیرستان های دخترانه ی شهر کرمان بوده است. در پی این فرضیه که بین ویژگی های کار آفرینی و اثر بخشی مدیران دبیرستان های دخترانه ی شهر کرمان رابطه ای وجود دارد، سه فرضیه ی فرعی رابطه ی بین ویژگی های شخصیتی، پیشینه و تجربی با اثر بخشی مدیران بررسی شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده است. 57 نفر از مدیران دبیرستان های دخترانه ی شهر کرمان در سال تحصیلی 86 - 1385 جامعه ی آماری پژوهش بوده است و از شیوه ی سرشماری کامل برای جمع آوری داده ها استفاده شد. دو پرسشنامه ی محقق ساخته «سنجش ویژگی های کار آفرینی» و «پرسشنامه ی سنجش اثربخشی» که روایی صوری و محتوایی آنها با استفاده از منابع موجود ونظرات صاحب نظران بدست آمد و اعتبار آنها از راه اجرای آزمایشی و محاسبه ی ضریب آلفای کرونباخ (73/0) تعیین گردید، مورد استفاده قرار گرفت. داده های لازم از نمونه های پژوهش گردآوری و با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و محاسبه ی ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین ویژگی های کارآفرینی و اثربخشی مدیران دبیرستان های دخترانه ی شهر کرمان رابطه ای معنی دار وجود ندارد. این در شرایط موجود است که نمی توان بر مبنای ویژگی های شخصیتی، پیشینه ای و تجربی کار آفرینی مدیران اثر بخشی آنان را پیشگویی کرد. این نتیجه نشان می دهد که هدف توسعه ی کارآفرینی در فهرست هدف های آموزش و پرورش مدارس نیست که تحقق آن بخشی از وظایف مدیریتی بشمار آید. بر این اساس تحول در تنظیمات موجود مدیریت بر مدارس برای ایجاد و توسعه ی آموزش کارآفرینی ضروری است.