بررسی شیوع اختلالات شنوایی در بین کودکان 3 تا 6 سال مهد کودکهای تحت پوشش سازمان بهزیستی استان تهران

نقص شنوایی به معنای عملکرد غیرطبیعی یا کاهش عملکرد شنوایی به دلیل وجود نوعی اختلال شنوایی است. هدف هر برنامه غربالگری شنوایی در سنین پیش دبستانی و دبستانی، شناسایی دقیق آن دسته از کودکانی است که شنوایی آنها به علت وجود نوعی ضایعه انتقالی یا حسی-عصبی آسیب دیده است. اگر چه برخی از اختلالات گوش میانی (مانند ترشح گوش میانی) ممکن است کم شنوایی قابل توجهی ایجاد نکنند، شناسایی آنها بخشی از برنامه غربالگری شنوایی است، چراکه می توانند بر توانایی یادگیری کودک تاثیر گذار باشند.
مطالعه توصیفی حاضر به صورت مقطعی، از فروردین تا خرداد سال 1380 روی 577 کودک (278 دختر و 299 پسر) انجام شد. این کودکان به صورت تصادفی، از بین کودکان مهدهای کودک تحت پوشش سازمان بهزیستی استان تهران انتخاب شدند. پس از تکمیل برگه آگاهی از وجود کم شنوایی توسط والدین، معاینه اتوسکوپی، غربالگری تون–خالص و غربالگری ایمیتانس صورت می گرفت.
در این بررسی، %12/58 اختلال مجرای گوش خارجی، %23/7 اختلال پرده گوش، %34/3 تیمپانوگرام ناهنجار، %35 عدم وجود رفلکس صوتی و %12/6 درصد کم شنوایی شامل %9/7 درصد کم شنوایی دوطرفه و %2/9 کم شنوایی یک طرفه (%11/6 درصد کم شنوایی انتقالی، %0/64 کم شنوایی حسی-عصبی و %0/36 کم شنوایی آمیخته) مشاهده شد. 1/34 درصد کودکان نیازمند اقدامات درمانی و یک نفر (%0/2) از کودکان، نیازمند خدمات توانبخشی بودند و میزان آگاهی والدین (%1/73) و مربیان (%2/07) از وجود اختلال شنوایی کودک در سطح پایینی قرار داشت. همچنین شیوع بیشتر اختلال شنوایی در گوش چپ و تفاوت معنی دار بین دو گوش (P<0/05) در کلیه موارد بررسی (به جز وضعیت رفلکس صوتی) مشاهده شد.
با توجه به درصد بالای نیاز به اقدامات درمانی و اثرات سوء اختلالات شنوایی بر یادگیری کودکان در سنین پایین و همچنین اهمیت شناسایی و مداخله زود هنگام کم شنوایی در برنامه های توانبخشی شنوایی، آگاهی رسانی و آموزش به افراد جامعه درباره اثرات کم شنوایی و نحوه پیشگیری و شناسایی آن از اهمیت بسزایی برخوردار است.