مطالعه اثرهای شوری بر خصوصیات جوانه زنی در سه گونه مرتعی آگروپیرون، بروموس و چاودار

این تحقیق برای بررسی تحمل گیاه به تنش شوری در گونه های Agropyron desertorom، tomentellus Bromus و Secale montanumانجام گرفت و از هر گونه دو ژنوتیپ انتخاب شد. برای هر گونه آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در 4 تکرار با پنج سطح شوری (شامل غلظت های0،100،200، 300 و400 میلی مولار) با استفاده از کلرایدسدیم و کلسیم صورت گرفت. این تحقیق در شرایط آزمایشگاهی برای بررسی خصوصیات جوانه زنی در دستگاه ژرمیناتور انجام گرفت. درصد صفات و سرعت جوانه زنی، طول ساقه چه، طول ریشه چه، طول گیاهچه، نسبت S/R، شاخص بنیه بذر و وزن خشک گیاهچه مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتیجه های به دست آمده از مرحله جوانه زنی با اعمال تنش شوری نشان داد که غلظت های بالای تنش، باعث کاهش معنی دار (01/0p<) سرعت جوانه زنی در تمامی گونه ها شده است. هم چنین چاودار از بیش ترین میزان درصد و سرعت جوانه زنی تحت سطوح تیماری در بین گراس ها برخوردار بود. از طرفی با افزایش غلظت های شوری صفات طول گیاهچه، طول ریشه چه و ساقه چه نیز سیر نزولی داشته و شاخص بنیه بذر و وزن خشک گیاهچه نیز در سطوح مختلف شوری اختلاف معنی داری در سطح یک درصد را نشان دادند. آگروپیرون دارای شاخص بالاتری از لحاظ بنیه (Vigour) نسبت به سایر گونه ها بوده ولی در بررسی وزن خشک گیاهچه، آگروپیرون حداقل این صفت را دارا بوده است.