جنبه های آکوستیکی صوت در لارنژیت ناشی از ریفلاکس و پولیپ تار صوتی

آسیب های خوش خیم حنجره، مشکلات نسبتا شایعی هستند که اغلب در پی بروز تغییر در صدا مورد بررسی قرار می گیرند. در بررسی صوت علاوه بر ارزیابی ادراکی، از شیوه های آزمایشگاهی آکوستیک استفاده می شود که به دلیل غیر تهاجمی بودن، آسان بودن ثبت داده ها و عینی بودن نتایج روش مناسبی می باشد.
در انواع اختلالات صوت، بررسی و مطالعه ویژگی های آکوستیکی، برای تشخیص و درمان کمک کننده هستند. لذا با توجه به شباهت نسبی ویژگی های شنیداری صوت ناشی از پولیپ و لارنژیت ناشی از ریفلاکس، این مطالعه برای کشف تفاوتهای آکوستیکی بین آن ها انجام شده است.
در این مطالعه توصیفی – تحلیلی، غیر مداخله ای و گذشته نگر بیماران مبتلا به پولیپ و لارنژیت ناشی از ریفلاکس در دامنه سنی 74-20 سال مورد بررسی قرار گرفته اند. برای بررسی ویژگی های صوت از واکه /æ/ استفاده شد و تجزیه و تحلیل آن ها با استفاده از نرم افزار praat صورت گرفت.
میانگین بسامد پایه، دامنه تغییرات بسامد پایه و آشفتگی شدت در مردان مبتلا به پولیپ بالاتر از لارنژیت ناشی از ریفلاکس بود و دامنه تغییرات بسامد پایه وآشفتگی شدت و نسبت هارمونیک به نویز در دو گروه بیماران تفاوت معنادار داشت، اما مقایسه میانگین بسامد پایه و آشفتگی بسامد پایه در مردان مبتلا به پولیپ و لارنژیت ناشی از ریفلاکس وهمه ی ویژگی های صوتی در زنان اختلاف معناداری نشان نداد.
بحث: آشفتگی شدت، دامنه تغییرات بسامد پایه و نسبت هارمونیک به نویز در مردان مبتلا به پولیپ و لارنژیت ناشی از ریفلاکس متفاوت است و این ویژگی ها در پولیپ بیشتر آسیب می بیند. بنابراین می توانند به عنوان وجه تفاوت گذاری (تشخیص افتراقی) بین این دو گروه از بیماران مورد استفاده قرار گیرند.