میزان پذیرش پروتز در آمپوته های اندام فوقانی و ارتباط آن با نوع پروتز و سطح قطع عضو

قطع عضو اندام فوقانی باعث از دست رفتن بخش وسیعی از توانائی فرد درانجام فعالیت های مختلف می شود که برای جبران آن از انواع مختلف پروتز استفاده می شود. انواع مختلفی از پروتزهای اندام فوقانی طراحی وساخته شده است که با توجه به مکانیزم های حرکتی می توان آنها را به پروتزهای کازمیک، مکانیکال و مایوالکتریک تقسیم کرد. متاسفانه میزان پذیرش پروتز دربین آمپوته های اندام فوقانی بسیار پایین بوده که این امر به عوامل مختلفی بستگی دارد. در این تحقیق سعی بر آن است که تاثیر عواملی همچون سطح قطع عضو، نوع پروتز ومدت زمان استفاده از آنرا برمیزان پذیرش پروتز مورد برسی قرار دهیم. تعداد 76 نفر از آمپوته های اندام فوقانی در شهرستانهای اصفهان، تهران، شیراز موردتحقیق قرارگرفتند برای ارزیابی میزان پذیرش پروتز از یک پرسشنامه استاندارد استفاده گردید.
نتایج این تحقیق نشان داد که بین میزان پذیرش پروتز و سطح قطع عضو ارتباط معنی داری وجود ندارد؛ با این حال میزان پذیرش پروتز دربین آمپوته های سطوح مچ و بالای آرنج نسبت به سطوح دیگر کمتر است. نوع پروتز بر میزان کارائی آن تاثیر قابل ملاحظه ای ندارد؛ چرا که افراد اکثرا از پروتز درحد یک تکیه گاه استفاده می کنند.
بحث و با توجه به اینکه میزان پذیرش پروتز درمیان آمپوته های اندام فوقانی پائین می باشد، بایستی درجهت بالا بردن زبیائی پروتز و افزایش کارائی آن تلاش کرد.