فراوانی تداخلات دارویی در بیماران بستری در سه بیمارستان شهر تهران

اصطلاح تداخل دارویی تاثیر یک دارو، غذا و یا هر چیز دیگری که موجب تغییر در شاخص های فارماکوکنیتیک و یا فارماکودینامیک داروی دیگری گردد، اطلاق می شود. مطالعه حاضر به منظور تعیین فراوانی تداخل های دارویی در پرونده بیماران بستری در سه بیمارستان شهر تهران انجام شد.
روش تحقیق: این مطالعه توصیفی گذشته نگر در نیمه دوم سال 1385 و بر روی 400 پرونده بیماران بستری در سه بیمارستان آموزشی شهر تهران انجام شد. پژوهش با استفاده از فرم بازنگری (چک لیست) و بر اساس دسته بندی تداخلات دارویی هانستن انجام گردید.
از 400 پرونده مورد بررسی، حدود 1087 مورد ویزیت و 2610 مورد دارو تجویز شده بود. 168 پرونده (42%) دارای تداخل دارو- دارو به تعداد 568 مورد بود؛ همچنین از تعداد 568 مورد تداخل دارو- دارو، 4/4% مربوط به تداخل نوع شدید (دسته اول)، 47% مربوط به تداخل نوع متوسط (دسته دوم) و 6/48% مربوط به تداخل نوع خفیف (دسته سوم) بودند. بیشترین و کمترین مورد تداخل به ترتیب مربوط به داروهای ضد عفونت (5/27%) و داروهای دیژیتال و نورولپتیک به طور مشترک (5/0%) و داروهای گشادکننده برونش (3/0%) بود.
بر اساس یافته های این تحقیق روند نسخه نویسی از استانداردهای منطقی پیروی نمی نماید و تداخل دارویی رو به افزایش است.