بررسی تنوع ژنتیک مرغ بومی منطقه سیستان با استفاده از نشانگرهای ریز ماهواره

در این تحقیق به منظور شناسایی چند شکلی جمعیت مرغ بومی سیستان با استفاده از نشانگرهای ریز ماهواره ای، 30 قطع مرغ بومی به صورت تصادفی انتخاب و با 5 نشانگر ریزماهواره ای شامل MCW5، MCW16، MCW18،ADL210 و ADL225 مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی جایگاه های مورد مطالعه از چند شکلی مناسبی برخوردار بودند. تمام جایگاه ها در سطح 05/0 از تعادل Hardy -Weinberger انحراف نشان دادند. کمترین میزان هتروزیگوسیتی مورد انتظار در جمعیت مورد بررسی، مربوط به جایگاه MCW5 (7448/0) و بیشترین مربوط به جایگاه ADL225 (8210/0) می باشد. میانگین هتروزیگوسیتی نیز برای جایگاه ها 7860/0 بود. بیشترین و کمترین مقادیر(PICمحتوای اطلاعات چند شکلی) مربوط به جایگاه های ADL225 (79/0) و MCW5 (70/0) بود، نتایج این تحقیق نشان داد که نشانگرهای ADL225 و MCW5 به ترتیب دارای کمترین و بیشترین مقدار احتمال همسانی (004386/0)، (008/0) و مقدار قدرت تفکیک (9957/0) و (992/0) بودند. با توجه به نتایج تحقیق حاصل از این آغازگرها مرغ بومی منطقه سیستان تنوع ژنتیکی مطلوبی دارد و برای برنامه های اصلاح نژاد مناسب می باشد.