بررسی میزان برگشت مجدد عناصر غذایی از برگ به درختان در کشت خالص و آمیخته بلند مازو

این تحقیق به موازات یکی از طرحهای تحقیقاتی ایستگاه تحقیقات جنگل و مرتع چمستان صورت گرفته است. در این طرح کاملا تصادفی، بلند مازو به دو صورت خالص و آمیخته به نسبت 50 درصد به 50 درصد با هر یک از گونه های آزاد، افرا پلت، داغداغان و ممرز کشت شده است. هدف از این مطالعه، ارزیابی این رویشگاه جنگلی با استفاده از معیار میزان انتقال درونی یا بازیافت عناصر غذایی برگها قبل از خزان بوده است. نمونه برداری برگهای سبز هر یک از گونه ها و در هر یک از تیمارها در مردادماه و برای برگهای در حال خزان در آذرماه صورت گرفت و عناصر غذایی آنها در آزمایشگاه مورد اندازه گیری قرار گرفت. میزان انتقال درونی یا بازیافت عناصر غذایی برگها محاسبه گردید. نتایج این تحقیق نشان داده است که پس از گذشت 12 سال از جنگل کاری درختان بلوط بیشترین و کمترین بازیافت فسفر را به ترتیب در آمیختگی با داغداغان و آزاد داشته اند. همچنین بیشترین بازیافت پتاسیم در تیمار بلوط خالص و کمترین آن را تیمار آمیخته افرا داشته اند. از نظر بازیافت نیتروژن تفاوت معنی داری میان درختان بلوط در تیمارهای مختلف مشاهده نشده است. این موضوع سودمند بودن جنگل کاری های آمیخته بلوط با آزاد و افرا را نسبت به جنگل کاری خالص بلوط و بلوط + داغداغان در زمینه پایداری چرخه عناصر غذایی اکوسیستم نشان می دهد. درختان ممرز کمترین بازیافت نیتروژن را در برگهای خود داشته اند و می توانند در اصلاح C/N خاک موثر باشند. درختان داغداغان و آزاد به ترتیب کمترین بازیافت عناصر فسفر و پتاسیم را در میان گونه های همراه داشته اند. نتایج این تحقیق می تواند در انتخاب گونه های درختی برای جنگل کاری ها و طرحهای بهره برداری مناسب به منظور دستیابی به حاصل خیزی مطلوب رویشگاه و حفظ عناصر غذایی سودمند باشد.