سازگاری ماهیان هیبرید تریپلوئید در انتقال مستقیم به شوری های متفاوت آب

سازگاری ماهیان هیبرید تریپلوئید حاصل از آمیزش ماهی آزاد دریای خزر (نر) و قزل آلای رنگین کمان (ماده) در انتقال مستقیم به آب با شوری های 6، 12 و 18 در هزار مورد بررسی قرار گرفت. روند تغییرات اسمولالیته پلاسمای خون، پراکنش و تعداد سلولهای کلراید و همچنین بیان ژن زیر واحد 1bآلفا آنزیم Na+-K+-ATPase بافت آبشش با روش های اسمومتری، بافت شناسی، ایمونوهیستوشیمی و بیان ژن بررسی گردید. نتایج حاصل پس از طی دوره 10 روزه سازگاری ماهیان با آب شور نشان داد که ماهیان هیبرید تریپلوئید در تیمار 6 در هزار هیچ گونه تلفاتی نداشته ولی در تیمارهای12 و 18 در هزار میزان بقاء به ترتیب 77 و 60 درصد بود. به دنبال انتقال گونه مذکور به سطوح مختلف شوری تغییری در الگوی پراکنش سلولهای کلراید ایجاد نشد و سلولهای کلراید بر روی لاملا، پایه و بین لاملا پراکنش داشتند. در مطالعه بافت شناسی، برخی تغییرات ریخت شناسی خاص از جمله پیوستگی لاملا در نتیجه انتقال به شوری در ماهیان هیبرید مشاهده گردید. نتایج مطالعات ایمونوهیستوشیمی نشان داد، که بیشترین تعداد سلولهای کلراید لاملایی و بین لاملایی در تیمار 18 در هزار وجود دارد. تغییرات بیان ژن زیر واحد 1bآلفا آنزیم Na+-K+-ATPase در ماهیان هیبرید روند منظمی را نشان نداد. با توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد ماهیان هیبرید توانایی لازم در مقابله با شوری و سازگاری با آن را ندارند.