بررسی تاثیر برنامه مراقبتی بر اساس الگوی سازگاری «روی» بر میزان سازگاری فیزیولوژیک بیماران دیابتی نوع دو

به کارگیری الگوی سازگاری «روی» برای بیماران دیابتی، به بررسی دقیق، برنامه مراقبتی، طبق اصول این الگو نیازمند است؛ اما مطالعه ای اینچنین در حیطه پرستاری کشور ما انجام نشده؛ لذا هدف این مطالعه، تعیین تاثیر برنامه مراقبتی بر اساس این الگو بر میزان سازگاری فیزیولوژیک بیماران دیابتی نوع دو است.
مطالعه به صورت نیمه تجربی در دو گروه و طی دو مرحله زمانی قبل و بعد، در بنیاد دیابت پارسیان مشهد (در سال 1388) انجام گرفت. 60 بیمار، به روش غیرتصادفی و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه اختصاص داده شدند. جمع آوری داده ها با فرم بررسی و شناخت «روی» که رفتارهای ناسازگار (بی خوابی، کم تحرکی و...) و محرک های آنها را تعیین می کرد و آزمایش هموگلوبین گلیکولیزه صورت گرفت که پیش و پس از مداخله در دو گروه اندازه گیری شد. برنامه مراقبتی طبق نتایج حاصل از فرم بررسی، طراحی و در گروه آزمون 5/2 ماه اجرا و 5/1 ماه پیگیری شد. نتایج حاصل از بررسی اولیه وهموگلوبین گلیکولیزه با نرم افزار 17SPSS و با استفاده از آزمون های «تی»، «خی – دو» و «ویلکاکسون» تجزیه وتحلیل شدند.
آزمون خی-دو نشان داد که دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک با یکدیگر همسان اند. (p >0.05) آزمون تی زوجی، کاهش معنادار مقدار هموگلوبین گلیکولیزه را با ((p<0.05 و آزمون ویلکاکسون کاهش معنادار تعداد رفتارهای ناسازگار در گروه آزمون پس از مداخله را نشان دادند ((p<0.05.
استفاده از برنامه طراحی شده در قالب الگوی سازگاری «روی» برای افزایش سازگاری فیزیولوژیک بیماران دیابتی نوع دو در ارائه مراقبت پرستاری پیشنهاد می شود.