بررسی تاثیر سلول های بنیادین اتولوگ با منشا سلول های منوکلئر خون محیطی (CD34) در بهبود زخم پای دیابتی و جلوگیری از آمپوتاسیون اندام

چندین مطالعه به صورت مداخله ای نشان داده که سلول های بنیادین حاصل از آسپیراسیون مغز استخوان یا سلول های منونوکلئر خون محیطی (CD34) می توانند منجر به آنژیوژنز و بهبود فعالیت بافتی در بافت ایسکمیک شده و به بهبود زخم کمک کنند اما نتایج آنها ضد و نقیض بوده، لذا ما تصمیم گرفتیم تحقیق حاضر را با نمونه بیشتر انجام دهیم.
در این روش سلول های بنیادین گرفته شده از خون محیطی تحریک شده با فاکتور کلونی محرک گرانولوسیت (G-CSF) به 7 بیمار مبتلا به زخم پای دیابتی تزریق گردید و14 بیمار به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند که 3 ماه بعد هر دو گروه از نظر اندازه و بهبود زخم و کاهش درد و برقراری مجدد نبض و میزان آمپوتاسیون و عوارض ناشی از سلول های بنیادین مورد بررسی قرار گرفتند.
در گروه مورد، خون رسانی بافتی نسبت به گروه شاهد بهتر شده است که این مساله با بهبود ABI (035/0=P) و برقراری مجدد نبض (01/0=P) تفاوت معنی داری داشته و میزان آمپوتاسیون ماژور (بالای مچ پا) در گروه شاهد 7 نفر از 14 نفر بوده اما در گروه مورد در طی سه ماه آمپوتاسیون ماژور دیده نشد (04/0=P). همینطور درد ناشی از ایسکیمی اندام در گروه مورد در طی سه ماه کاهش بارزی نسبت به گروه شاهد داشت (01/0=P).
تحقیق حاضر نشان داد که تزریق سلول های بنیادین گرفته شده از خون محیطی در بهبود زخم پای دیابتی موثر بوده و در بهبود خون رسانی به اندام مبتلا کمک کننده است و از آمپوتاسیون اندام جلوگیری می کند.