بررسی وجود ژن های مقاومت بیوسایدی qac A/B و smrدر استافیلوکوکوس اورئوس های به دست آمده از منابع کلینیکی و غیر کلینیکی

مصرف گسترده مواد بیوسایدی حاوی ترکیبات چهارتایی آمونیوم (QACs) منجر به پیدایش سویه های استافیلوکوکسی مقاوم به این مواد شده است. هدف از این مطالعه، بررسی حضور ژن های مقاومت به مواد بیوسایدی همچون qac A/B و smrو ارتباط آنها با حضور ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی در میان استافیلوکوکوس اورئوس های جداسازی شده از منابع مختلف بود. 42 نمونه استافیلوکوکوس اورئوس از منابع کلینیکی، 11 نمونه از مواد لبنی غیر پاستوریزه و 32 نمونه از سواب های گرفته شده از بینی افراد سالم، از مجموع 150 نمونه جمع آوری شده، ایزوله گردید. حساسیت به ماده بیوسایدی حاوی دی دسیل دی متیل آمونیوم کلرید به روش Colorimetric Broth Microdilution سنجیده شد. PCR برای یافتن ژن های qac A/B، smr،bla Z و mec A انجام گرفت. 50% از نمونه های کلینیکی، 36/36% از نمونه های لبنی و 6/15% از نمونه های بینی با محدوده MIC بین g/mlμ 81/7-95/1 به ماده بیوسایدی مقاوم بودند. فراوانی ژن های qac A/B و smr در 42 نمونه کلینیکی به ترتیب 04/19% و 2/45% بود که بیشتر از فراوانی آنها (به ترتیب 3/2% و 9/20%) در سایر نمونه ها بود (05/0p<). ژن غالب در میان نمونه های به دست آمده از بینی، smr با فراوانی 6/15% بود. ارتباط معنی داری بین حضور همزمان حداقل یکی از ژن های مقاومت به ماده بیوسایدی با ژن bla Z در نمونه های کلینیکی (04/0p<) و نمونه های به دست آمده از لبنیات غیر پاستوریزه (024/0p<) مشاهده گردید و این در حالی بود که ارتباط معنی داری بین حضور ژن های بیوسایدی با ژن mec A بدست نیامد. نتایج این پژوهش برای اولین بار در ایران، نه تنها حضور گسترده ژن های qac A/B و smr را در استافیلوکوکوس اورئوس مورد بررسی قرار داده است، بلکه حضور ژن smr را (با فراوانی 6/15%) در حاملین بینی استافیلوکوکوس اورئوس گزارش می نماید. مطالعه حاضر با تایید مطالعات قبلی، بر وجود ارتباط نزدیک بین مقاومت به QACs و مقاومت به پنی سیلین ها تاکید دارد. حضور ژن های qac در جمعیت استافیلوکوکوس اورئوس و توانایی آنها در توسعه مقاومت بیولوژیک و بروز مقاومت همزمان با آنتی بیوتیک ها، اهمیت استراتژی های کنترل عفونت مؤثر را آشکار می نماید.