تاثیر تمرین تعادلی Star Excursion Balance Training بر ثبات عملکردی مچ پا از طریق آزمون عملکردی Agility Hop در بیماران مبتلا به بی ثباتی مزمن یک طرفه مچ پا

شیوع بالای عارضه پیچ خوردگی مچ پا در جامعه انسانی و به خصوص در ورزشکاران و عوارض ناشی از مزمن شدن عارضه منجر به کاهش حضور آنان در صحنه های مختلف زندگی(ورزش و...) می گردد. لذا یک آزمون عملکردی مطمئن برای بازگشت به فعالیت های ورزشی لازم می باشد. هدف، بررسی تاثیر تمرین تعادلی بر فاصله reach شده توسط پای غیر درگیر و تاثیر آن بر تعادل پویای مبتلایان به بی ثباتی مزمن یک طرفه مچ پا بوده که از طریق آزمون عملکردیAgility hop تعیین گردید.
دو گروه 12 نفری شاهد و مورد از بیماران مبتلا به بی ثباتی مزمن یک طرفه مچ پا تشکیل شد و برای آنها از برنامه های مداخله فیزیوتراپی رایج و نوین استفاده گردید. یافته ها با آمار توصیفی و تحلیلی (t زوج) و با استفاده از نرم افزار SPSS 15 تحلیل شدند.
مقایسه امتیازات مربوط به آزمون تعادلی SEBT در اعضای گروه مورد، نشان دهنده بهبود تعادل پویای این بیماران بود. منتها این بهبودی که از طریق افزایش فاصله reach شده پای غیر درگیر حین stance روی پای درگیر بوده، در 4 جهت قدامی، قدامی- داخلی، خلفی، و خلفی- خارجی از جلسه 10 الی 12 تفاوت معنی داری در بین دو روش مداخله دیده شد(05/0 p<).
هر دو روش مداخله فیزیوتراپی در بهبود تعادل پویای مبتلایان به بی ثباتی مزمن یک طرفه مچ پا موثر بوده اند، اما چون در 4 جهت از 8 جهت reach شده، از جلسه 10 تا 12، تفاوت معنی داری در بین دو روش مداخله دیده شده، لازم است تا تعداد جلسات درمان، به بیش از 12 جلسه ارتقاء یابد تا شاید تفاوت معنی داری بین آنها ملاحظه گردد.