بررسی تاثیر کاربامازپین در تسکین درد زانوی ناشی از استئوآرتریت و مقایسه اثر آن با دیکلوفناک سدیم

استئوآرتریت شایع ترین بیماری مفصلی انسان است. متاسفانه عدم کنترل کافی درد، عوارض و یا عدم تحمل بیمار، استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی را در درمان، به ویژه در افراد مسن محدود می کند. در این بررسی، اثرات ضد درد کاربامازپین با دیکلوفناک و پلاسبو در تسکین درد استئوآرتریت زانو مورد مقایسه قرار گرفته است.
مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور، به مدت شش ماه بر روی 60 نفر انجام گرفت. پس از تشخیص بیماری توسط پزشک متخصص، بیماران در یکی از سه گروه درمان با کاربامازپین، دیکلوفناک و یا پلاسبو قرار گرفتند. بعد از دو هفته، میزان بهبودی درد توسط Visual Analogue scale اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری مجذور کای استفاده گردید.
در گروه تحت درمان با کاربامازپین، میزان درد قبل و بعد از درمان از نظر آماری اختلاف معنی دار داشت (05/0> p). در گروه دیکلوفناک، نیز این اختلاف معنی دار بود (05/0> p). در حالی که در گروه پلاسبو، این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. در مقایسه اثر کاربامازپین با دیکلوفناک، شدت درد تقریبا به یک نسبت کاهش یافته بود و اختلاف معنی دار نبود، در مقایسه اثر کاربامازپین با پلاسبو، تسکین درد ناشی از کاربامازپین از نظر آماری معنی دار بود (05/0> p). این رابطه در مقایسه اثر دیکلوفناک با پلاسبو نیز معنی دار بود (05/0> p).
کاربامازپین حداقل به اندازه یک داروی ضدالتهابی غیراستروئیدی می تواند در کاهش درد مفصلی بیماران با استئوآرتریت مفصل زانو مفید باشد و در مواردی که عدم تحمل یا تاثیر و یا عارضه نسبت به آنها وجود دارد، جانشین مناسبی است.