آرمانشهر علمی فرانسیس بیکن و داستان های علمی- تخیلی استنلی گرامن واینبام

استنلی گرامن واینبام، نویسنده علمی-تخیلی دهه های 1920 و 1930 در آمریکا، واقعیت مجازی را در ابتدای شکل گیری این گونه ادبی در داستان هایش پیش بینی کرد. در آثار واینبام، ماشین در تولید فضا و زمان های مجازی نقش بسزایی دارد. اختراعات داستانی واینبام زمینه را برای فرار ذهن فراهم می کند، اما این سفر نیازی به حضور فیزیکی مسافر ندارد. همچنین، فضا و زمان های مجازی در آثار واینبام آرمانی نیستند، هرچند به آرمانشهر بسیار شبیه اند. این فضا و زمان های مجازی گاهی از ویژگی ضدآرمانشهری نیز برخوردارند، و آرمان ها و رؤیاهای شخصیت اصلی داستان را در هم می کوبند. واینبام رابطه ای روایی میان ذهن و ماشین برقرار می کند. به نظر می رسد واینبام در خلق آثارش از آتلانتیس نو و اندیشه های فرانسیس بیکن بسیار الهام گرفته است. اما این بدان معنا نیست که او آرمان های بیکن درباره فناوری را به یکباره پذیراست. پژوهش حاضر با مرور چند داستان علمی-تخیلی واینبام، به بررسی چگونگی تاثیر آرمانشهر علمی بیکن بر تعبیر واینبام از مفاهیم ذهن و ماشین در فرایند تولید فناوری خواهد پرداخت. پژوهشگران با بهره گیری از رویکردی تطبیقی، شباهت ها و تفاوت های داستان های علمی-تخیلی واینبام و آرمانشهر داستانی بیکن را باز خواهند جست، و با مستندات لازم نشان خواهند داد که فلسفه علمی بیکن در ابتدای قرن هفدهم، زمینه ساز ایجاد و رواج داستان های علمی-تخیلی در ابتدای قرن بیستم بوده است.