آیینه پنهان کافکا در تمثیل مسخ

زمانی که کافکا به سال 1912 برای نگارش تمثیلی تحت عنوان «مسخ» دست به قلم می شود، در واقع گلایه و شکوه خود را از زمانه و تاثیرات منفی زندگی صنعتی در قبال ارزش های انسانی بیان می کند. نگاه کافکا در مسخ، نگاهی به انگاره ها و شخصیت خود او در یک جامه سوداگر صنعتی است. کافکا در صدد اثبات مضرات تحولات صنعتی و تاثیرات سوء آن در رفتارهای انسانی است. او رشد جوامع صنعتی را عاملی برای دوری و نادیده گرفتن ارزش های انسانی می داند. در نگرش کافکا انسان زوال یافته از روند شتابان صنعتی شدن به موجودی پوچ و زائد همچون حشره تبدیل می شود. کافکا در مسخ خود را در نقاب حشره ای به نام گرگور زامزا پنهان می کند و در این قالب جامعه پیرامون خود را به زیر ذره بین نقد می برد. نگارنده مقاله بر آن است تا با پرداختن به گزیده هایی از تمثیل مسخ، بر اثبات روند رو به زوال انسانیت و ناتوانی انسان در برابر مدرنیته و از خود بیگانگی انسان حاضر صحه بگذارد.