تکوین چین خوردگی در سنگ های دگرگون منطقه لای بید، پهنه سنندج- سیرجان

سنگ های دگرگون منطقه لای بید (شمال باختر اصفهان) در زیرپهنه با دگرریختی پیچیده پهنه سنندج- سیرجان قرار دارد که در آن سنگ های دگرگونی با سن پرمین توسط مرزهای گسلی در نزدیکی سنگ های دگرگونی جوان تر با سن تریاس- ژوراسیک قرار گرفته است. مطالعه ساختاری این سنگ ها مشخص می کند که در طی یک دگرریختی پیشرونده، سه گامه چین خوردگی در آنها روی داده است. دگرریختی گامه اول را چین های فشرده تا یال موازی، گامه دوم را چین های بسته تا باز و گامه سوم را چین های باز تا آرام تشکیل می دهند. با حرکت از دگرریختی گامه اول به گامه سوم به تدریج طول موج چین ها افزایش می یابد به گونه ای که نسبت نمود این چین ها از محدوده چین های کوتاه و بلند در گامه اول تا چین های پهن در گامه دوم و چین های فراخ در گامه سوم تغییر می کند. این تغییر هندسی در طول دگرریختی پیشرونده، نشان دهنده انتقال تدریجی سنگ ها از محیط تغییرشکل با شکل پذیری بیشتر به محیطی با شکل پذیری کمتر در اثر کاهش ژرفا در پوسته است. فرانهادگی گامه های مختلف چین خوردگی، سبب ایجاد الگوهای تداخلی از نوع هم محور است. به نظر می رسد در اواخر ژوراسیک چین های گامه اول، دوم و سوم، با کاهش تدریجی ژرفای پوسته در دگرریختی پیشرونده، به طور متوالی تشکیل و به صورت غیرفعال دچار چرخش شده اند. دایک ها به طور متناوب در گسستگی های کششی و سطوح ضعف برگوارگی سطح محوری چین ها تزریق شده و به تدریج به شکل چین، بودین، بودین چین خورده و چین بودین شده دگرریخت شده اند.