فراوانی آنزیم بتالاکتاماز در باکتری های پاتوژن جداسازی شده از محیط های زیستی و غیر زیستی بیمارستان

سطوح بیمارستان و دست پرسنل بیمارستان منابع بالقوه ی حفظ و نگهداری باکتری های بیماری زا و مهم ترین عامل انتقال و انتشار باکتری ها در بیمارستان محسوب می گردند و کاهش باکتری ها در سطوح بیمارستان و دست پرسنل، منجر به اختلال در زنجیره ی عفونت و کنترل عفونت های بیمارستانی می گردد. آنتی بیوتیک های خانواده ی بتالاکتام از اهمیت ویژه ای در درمان بیماری ها برخوردار می باشند و شیوع بتالاکتاماز در باکتری های بیماری زا منجر به اختلال در روند درمان می گردند. هدف از این پژوهش بررسی فراوانی آنزیم بتالاکتاماز در باکتری های پاتوژن جداسازی شده از دست پرسنل و سطوح بیمارستانی بود.
روش این مطالعه آزمایشگاهی بود و در سال های 1384 تا 1386 در بیمارستان الزهرا (س) در اصفهان انجام شد. در این مطالعه 274 نمونه به طور تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های محیطی با استفاده از سوآب و محیط NB (Nutrient Broth) از سطوح کم تماس و پر تماس و نمونه های دست پرسنل با روش Finger Print جمع آوری گردید. شناسایی باکتری ها بر اساس روش های میکروبیولوژیک و بررسی تولید بتالاکتاماز با روش اسیدومتریک انجام گردید از 194 باکتری جداسازی شده از سطوح بیمارستان گونه های استافیلوکوکوس 55 درصد، گونه های باسیلوس 29/26 درصد، اعضای خانواده ی انتروباکتریاسه 80/9 درصد، گونه های سودوموناس 9/3 درصد، سایر باسیل های گرم منفی 51/4 درصد، گونه های استرپتوکوکوس 5/0 درصد و از 80 باکتری جداسازی شده از دست پرسنل گونه های باسیلوس 60 درصد، گونه های استافیلوکوکوس 25/36 درصد و اعضای خانواده ی انتروباکتریاسه 75/3 درصد از باکتری ها را به خود اختصاص داده بودند. بر اساس نتایج تست اسیدومتریک به ترتیب 43/75 درصد و 23/71 درصد از باکتری جداسازی شده از سطوح و دست پرسنل بیمارستان، واجد آنزیم بتالاکتاماز بودند.
نتایج به دست آمده موید شیوع قابل ملاحظه ی آنزیم بتالاکتاماز در باکتری های جداسازی شده از دست پرسنل و سطوح بیمارستان بود. ارتقای کیفی دست شویه ها و مواد ضدعفونی کننده در کنترل جمعیت باکتری ها در بیمارستان نقش به سزایی دارد.