تاثیر بروموکریپتین بر اندکس فعالیت بیماری در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید

مطالعات محدود نشان داده اند که مصرف بروموکریپتین باعث تخفیف تظاهرات تعدادی از بیماری های روماتولوژیک شده است. با توجه به قیمت ارزان بروموکریپتین و عوارض ناچیز آن، بر آن شدیم تا اثر درمانی بروموکریپتین بر بیماری آرتریت روماتوئید را ارزیابی کنیم.
در یک مطالعه ی نیمه تجربی تصادفی شده ی دو سو کور 80 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید در دو گروه مورد و شاهد بررسی شدند. معیار ورود به مطالعه، ابتلا به بیماری بعد از 16 سالگی و وجود بیماری فعال با وجود درمان دارویی، اندکس فعالیت بیماری بیشتر از 2/3 (DAS یا Disease Activity Score) بود. به گروه مورد و شاهد علاوه بر دارو های استاندارد، به ترتیب روزانه 5 میلی گرم بروموکریپتین و قرص های دارونما داده شد. افراد مورد مطالعه به مدت 3 ماه تحت پیگیری قرار گرفتند. نتایج آماری با استفاده از آزمون Paired-t جهت مقایسه ی اندکس فعالیت بیماری DAS28 تفسیر شد.
میانگین سنی این بیماران در گروه مورد و شاهد به ترتیب 0/13 ± 2/46 و 5/12 ± 9/45 سال بود. میانگین سطح سرمی پرولاکتین و نمره ی DAS قبل از مداخله در گروه مورد به ترتیب 9/6 ± 7/11 و 2/1 ± 2/4 و در گروه شاهد به ترتیب 2/6 ± 3/11 و 4/1 ± 6/4 بود (05/0 > P). میانگین سطح سرمی پرولاکتین و نمره ی DAS در بیماران گروه مورد بعد از مداخله به ترتیب 1/7 ± 6/10 و 3/1± 7/3 بود که نسبت به قبل از مداخله تفاوت داشت.
با توجه به یافته های ما در این مطالعه به نظر می رسد بروموکریپتین در کاهش فعالیت بیماری موثر بوده و می توان از آن در بهبود علایم بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید بدون ترس از عوارض جانبی بهره برد.