درد پایدار پرینه بعد از اپی زیاتومی در زنان نخست زای مراجعه کننده به بیمارستان های شهر تهران: مطالعه طولی

اپی زیاتومی از شایع ترین اعمال در زنان است، اما بهترین تکنیک اپی زیاتومی و منافع بالینی آن تا حد زیادی ناشناخته مانده است. هدف این مطالعه تعیین فراوانی درد پایدار پرینه بعد از اپی زیاتومی و عوامل مرتبط با آن بود.
این مطالعه طولی گذشته نگر روی510 خانم نخست زای به روش واژینال، که به ده مرکز آموزشی شهر تهران مراجعه کرده بودند و به روش نمونه گیری آسان و در دسترس انتخاب شده بودند، در سال 1386-1388 انجام شد. درد پرینه در روزهای 10،1 و40 بعد از زایمان مورد بررسی قرار گرفت. عوامل مرتبط شامل سن، شاخص توده بدن، وزن نوزاد، جنس نوزاد، تعداد استریا، طول مرحله اول و دوم زایمان و نوع اپی زیاتومی نیز ثبت شد. داده ها به روش مصاحبه جمع آوری و با نرم افزار SPSS(نسخه 5/11) و آزمون های کای دو، تی مستقل و من ویتنی تحلیل شد.
فراوانی درد پرینه در روز اول 4/96%، روز دهم 63% و در روز 40 بعد از زایمان 25% به دست آمد. درد پرینه در روز اول (001/0=p) و روز دهم (001/0=p) با سن مادر ارتباط داشت. تعداد استریا در روز اول بعد از زایمان با درد پرینه ارتباط معنی دار داشت (001/0=p). همچنین درد پرینه بعد از 40 روز با طول مرحله اول زایمان ارتباط معنی دار داشت (002/0=p).
فراوانی درد پرینه در سه مقطع زمانی بعد از زایمان با مطالعات مشابه خارجی همخوانی دارد. تعداد استریا و طول مرحله اول زایمان فاکتورهای موثری بر درد پرینه هستند که نیاز به مطالعه بیشتری در مورد آنها است.