تصوف در شمال آفریقا

کشورهای شمال آفریقا به علت حضور اسلام و پیشینه تاریخ آن در محدوده تمدنی اسلامی قرار دارند. مردم این منطقه سال ها تحت حکومت دیکتاتورها زیسته اند و از طرف این حکومت ها تحت فشار و انقیاد قرار داشتند. در این میا فشارها و کنترل گروه های مذهبی در راس برنامه های دیکتاتورا قرار داشته که از این جهت تاریخ کشورهای شمال آفریقا خواندنی است. اما انفجاری که در ماه های پایانی 2010م در تونس رخ داده و به سرعت در کشورهای عربی منعکس شده، پایان دیکتاتوری ها را در شمال آفریقا نوید می دهد. با توجه به آینده پیشه رو در کشورهای شمال آفریقا و فضای ایجاد شده برای ارتباط فرهنگی با آنها، شناخت از فرهنگ و گرایش های مختلف مذهبی در اولویت قرار دارد. این نکته وقتی اهمیت بیشتری می یابد که بدانیم قدرت های فرا منطقه ای سعی دارند با استحاله و بازتعریف این گرایشات بر نفوذ خود در منطقه بیفزایند و در این میان تصوف که ریشه ای هزار ساله در منطقه دارد در اولویت کاری این قدرت ها قرار داد. با عنایت به موارد فوق، نگارنده در صدد است تا با محوریت این سوال که «گستردگی و نفوذ طریقت های صوفیانه در شمال آفریقا به چه میزان است و با توجه به ویژگی ها و ساختار طریقت ها در شمال آفریقا چه راه کارهایی را می توان برای ارتباط هر چه بهتر با این طریقت ها پیشنهاد کرد؟» و به روش تحلیلی و توصیفی به جریان شناسی تصوف و شناخت رقبای ایران در نحوه مواجهه با تصوف در شمال آفریقا بپردازد تا در نهایت بتواند راه کارهایی در ارتباط گیری موثرتر با این جریانات به هدف گسترش فرهنگ شیعی ایرانی ارائه دهد.