اثر تابش لیزر کم توان هلیوم نئون بر میزان تکثیر و حیات فیبروبلاست های انسانی کشت داده شده در محیط کشت محتوی غلظت زیاد گلوکز

هدف مطالعه ی حاضر بررسی اثر تابش لیزر کم توان بر فیبروبلاست های انسانی کشت داده شده در محیط کشت محتوی غلظت زیاد گلوکز می باشد. فیبروبلاست های پوست انسانی درون محیط Dulbecco''s Modified Eagle''s Medium فشار 2CO 5 در صد و رطوبت 95 درصد نگهداری شدند تا به کشت مناسب برسند. پس از آن که سلول ها به کشت مناسب رسیدند تحت تابش لیزر کم توان هلیوم-نئون با توان خروجی5/1 میلی وات و قطر پرتو 17 میلی متر روی چاهک های گروه تجربی قرار گرفتند. در مرحله بعد سلول های به کشت مناسب رسیده به مدت یک هفته درون محیط با غلظت بالای گلوکز (15 میلی مولار بر لیتر) نگهداری شدند. تابش لیزر کم توان هلیوم-نئون با همان مشخصات روی چاهک های گروه تجربی انجام پذیرفت. گروه شاهد لیزر دریافت نکردند. سلول ها با سه دوز 5/0، 1 و J/cm22 طی سه روز متوالی تحت تابش قرار گرفتند. میزان تکثیر سلول ها توسط آزمونMTT (dimethylthiazol-diphenyltetrazolium bromide) ارزیابی شد. توزیع داده های زیر گروه های شاهد و تجربی هر گروه با Student t test یا Mann-Whitney-U آزمون شد. این بررسی نشان داد که تابش لیزر با دوز های 5/0 (p=0.002) و 1 ژول بر سانتی متر مربع (p=0.046) باعث افزایش توان تکثیری و میزان حیات فیبروبلاست های انسانی در شرایط محیط کشت (in vitro) با غلظت طبیعی گلوکز در مقایسه با گروه شاهد می شود اما با دوز 2 ژول بر سانتی متر مربع اثر معکوس دارد (p=-0.011). این در حالی است که تابش با هر یک از دوز های 5/0 (p=0.042)، 1 (p≈0) و 2 ژول بر سانتی متر مربع (p≈0) باعث افزایش توان تکثیری و میزان حیات فیبروبلاست های انسانی که به مدت یک هفته در محیط با غلظت بالای گلوکز (15 میلی مولار بر لیتر) کشت داده شده بودند، در مقایسه با گروه شاهد شد. تابش لیزر کم توان هلیوم-نئون باعث افزایش رشد و تکثیر فیبروبلاست های انسانی که درون محیط با غلظت طبیعی و زیاد گلوکز کشت داده شده بودند شد.