مقایسه پیوند سلول های بنیادی مزانشیبی و سلول های پیش ساز عصب مشتق از آن ها به موش های صحرایی مبتلا به ضایع نجاعی از طریق دمی

پیوند MSCs (Marrow MesenchymalStem Cells) و پیش ساز های شبه عصبی مشتق از آن ها (NLPs: Neural like progenitors) به مدل ضایعه نخاعی و زنده مانی، مهاجرت و توانمندی های تمایزی این سلول ها درحیوانات مدل

NLPs از MSCs (القا شده با bFGF، hEGFو رتینوییک اسید) به دست آمده و با استفاده از روش های فلوسیتومتری و رنگ آمیزی ایمونو فلورسنس تجزیه و تحلیل شد. سپس سلول های MSCs و NLPsبه موش های دچار ضایعه نخاعی از طریق ورید دمی تزریق شدند. همچنین محل ضایعه نیز با داربست کلاژنی پر شد. آزمون های رفتاری به صورت هفته ای تا 5 هفته بعد از پیوند انجام شد.

روند بهبود حرکتی و حسی حیوانات پس از پیوند سلولی طی پنج هفته مطالعه شد. هیچ گونه تغییر قابل توجهی در زمینه بهبود وضعیت عملکرد نخاع پس از پیوند سلولی در حیوانات مورد مطالعه مشاهده نشد. همچنین با استفاده از روش ایمونوفلورسنس و آنتی بادی های) HNU (Human neuclaer antigen و BrdU زنده مانی و مهاجرت سلول ها در مقاطع بافتی بررسی شد و در مجاورت بخش های سری-دمی محل ضایعه سلول های پیوند شده قابل ردیابی بود.

با وجود بیان نشانگر های اختصاصی نورونی در محل ضایعه توسط MSCs و NLPs این سلول ها نمی توانند موجب بهبود کامل ضایعات نخاعی شوند و هنوز سئوالات بسیار زیادی در مورد مکانیسم عملکرد این سلول ها وجود دارد که باید به آن پاسخ داد.