بررسی تاثیر مصرف اسید رتینوییک در دوران بارداری بر اسپرم زایی و استروییدزایی زاده های نر موش صحرایی

بررسی اثر اسید رتینوئیک در دوران بارداری بر اسپرماتوژنز و استروییدوژنز در زاده های موش صحرایی نر مواد و روش‎ها: تعداد 50 راس موش صحرایی ماده نژاد Wistar باردار به‎صورت تصادفی به 5 گروه کنترل، شم، آزمون 1، آزمون 2 و آزمون 3 تقسیم شدند. گروه های آزمون در روزهای 5/8، 5/10، 5/12 و 5/14 بارداری به ترتیب mg/kg10 (آزمون 1)، mg/kg20(آزمون2) و mg/kg30(آزمون 3) اسید رتینوییک درون صفاقی دریافت نمودند. سپس به حیوانات باردار اجازه استراحت و زایمان داده شد. در زمان بلوغ (10 هفتگی)، پس از خون‎گیری، اندام‎های تناسلی دو طرف شامل بیضه‎، اپیدیدیم و وازودفران برای بررسی های مورفومتریک خارج شد. بیضه ها پس از تهیه مقاطع میکروسکوپی، مورد بررسی های هیستولوژیک قرار گرفت. سرم خون حیوانات نیز برای سنجش سطح هورمون ها، به‎روش رادیوایمونواسی ارزیابی شد. محاسبات آماری با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک‎طرفه (ANOVA) و به دنبال آن آزمون تکمیلی Tukey انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که دوز mg/kg 30 اسید رتینوییک موجب کاهش معنی‎دار میزان هورمون‎های FSH، LH، قطر لوله های اسپرم‎ساز، تعداد اسپرماتوسیت، اسپرماتید و سلول‎های لایدیگ شد. همچنین اسید رتینوییک در دوزهای به‎کار رفته موجب کاهش معنی‎دار وزن مجرای اپیدیدیم، دفران و تعداد اسپرم‎های اپیدیدیم شد. نتیجه گیری: مصرف اسید رتینوییک در دوران بارداری روی اسپرماتوژنز و استروییدوژنز فرزندان دارای آثار تخریبی بوده و باعث کاهش آن می‎شود.