اثر عصاره گیاه گلدر (Otostegia persica) بر سطح سرمی گلوکز و مورفولوژی پانکراس در موش های صحرایی دیابتی

با توجه به خواص آنتی اکسیدانی عصاره گیاه گلدر (Otostegia persica) و نقش آنتی اکسیدان ها در بهبود دیابت، در این مطالعه اثر عصاره متانولی این گیاه بر سطح سرمی گلوکز و مورفولوژی پانکراس در موش های صحرایی نر دیابتی بررسی شد.
با تزریق استرپتوزوتوسین (mg/kg، i.p 65) در موش های صحرایی نر ویستار (250-200 گرم) دیابت نوع I ایجادشد. قبل از تزریق و 5 روز بعد، خون گیری انجام و موش هایی که گلوکز ناشتا آن ها بیش از mg/dL 250 بود، دیابتی محسوب شدند و عصاره گلدر mg/kg/day) 300، 200، 100)، گلایبن کلامید (μg/kg 600) و آب مقطر به مدت 14 روز جداگانه به روش گاواژ دریافت کردند. بعد از 14 روز، خون گیری انجام و سطح سرمی گلوکز به روش اسپکتروفتومتری و انسولین به روش ELISA سنجش شد. همچنین، پانکراس حیوانات خارج و بعد از طی مراحل تثبیت، آماده سازی و رنگ آمیزی به روش H&E، مورد بررسی بافت شناسی قرار گرفت.
تیمار موش های دیابتی با دوزهای مختلف عصاره گلدر سبب کاهش معنی دار سطح سرمی گلوکز شد ولی تنها دوز mg/kg 100 عصاره در افزایش سطح سرمی انسولین موثر بود (05/0 P<). ضمنا، عصاره سبب بهبود بافت پانکراس شد و میانگین تعداد جزایر در موش های دریافت کننده دوزهای مختلف عصاره و قطر میانگین جزایر در موش های دریافت کننده دوزهای mg/kg 200 و 300 عصاره افزایش یافت (05/0 P<).
عصاره گیاه گلدر دارای اثر هیپوگلیسمیک می باشد و این اثر خود را از طریق بهبود جزایر پانکراس و افزایش ترشح انسولین انجام می دهد.