ارزیابی مکانیسم های مولکولی مقاومت به ماکرولیدها در نموکوک های جدا شده از بیمارستان های نمازی و شهید فقیهی شیراز

دو مکانیسم اصلی مقاومت به ماکرولیدها در باکتری استرپتوکوکوس نمونیه متیلاسیون 23S rRNA و پمپ یونی (افلوکس) میباشد. هدف از این پژوهش، ارزیابی مکانیسم های مولکولی یاد شده در سویه های استرپتوکوکوس نمونیه جدا شده از بخش مراقبت های ویژه شهر شیراز می باشد.
این پژوهش یک بررسی مقطعی-توصیفی است که بر روی 50 سویه استرپتوکوکوس نمونیه جدا شده از بیماران بستر در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان های نمازی و شهید فقیهی شیراز از سال 1388 تا 1389 انجام شد. در ابتدا کلنی های مشکوک با استفاده از تست های فنوتیپی و بیوشیمیایی تعیین هویت مقدماتی شدند. تایید سویه های جداسازی شده بر اساس وجود ژن lytA انجام گرفت. مقاومت آنتی بیوتیکی با استفاده از روش استاندارد دیسک دیفیوژن CLSI (Clinical and Laboratory Standard Institute) ارزیابی گردید. ژن های مقاومت به ماکرولید ها با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ermB و mefA شناسایی گردیدند. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری مربع کای مورد تحلیل قرار گرفتند.
میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های اریترومایسین، کلاریترومایسین و آزیترومایسین به ترتیب 18%، 48% و 44% بود. از مجموع سویه های مورد پژوهش، 25 سویه (50%) ژن mefAو 21 سویه (42%) ژن ermB را داشتند. همچنین ارتباط معنی داری بین مقاومت به اریترومایسین و هر دو ژن ermB و mefA وجود داشت (05/0p<).
نتایج نشان داد که غالب ترین مکانیسم مقاومت به ماکرولیدها در این منطقه ژن mefA می باشد. همچنین ضرورت توجه به الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در رژیم های درمانی به دلیل افزایش مقاومت به ماکرولیدها وجود دارد.