ارزیابی میزان فراموشی ناشی از اسکوپولامین بر تعداد آستروسیت های شکنج دندانه ای موش صحرایی نر

ارتباط فعالیت سیستم کولینرژیک و رسپتورهای موسکارینی در حافظه و یادگیری از پیش مشخص شده است. از آنجاییکه آستروسیت ها با سیناپس ها تماس دارند، تغییرات ساختاری و مورفولوژیکی قابل توجه ای در هنگام یادگیری پیدا می کنند. این مطالعه به منظور بررسی اثر میزان فراموشی ناشی از اسکوپولامین بر تعداد آستروسیتهای شکنج دندانه ای رت انجام شد.

این مطالعه تجربی بر روی 48 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن تقریبی 250–200 گرم که در 6 گروه هشت تایی قرار گرفتند، انجام شد. پس از کانول گذاری دو طرفه در ناحیه CA1 هیپوکامپ، رتها در دستگاه یادگیری اجتنابی مهاری آموزش دیدند. بلافاصله تزریق سالین و یا دوزهای مختلف اسکوپولامین (2μg/Rat و 1 و 5/0) به درون (Cornu Amonis، CA1) انجام شد. تست حافظه 24 ساعت بعد از آموزش به صورت اندازه گیری زمان تاخیر ورود به خانه سیاه گرفته شد. 48 ساعت بعد از تست رفتاری، حیوانات تشریح شدند و برشهای عرضی از هیپوکامپ آنها گرفته و با رنگ آمیزی اختصاصی آستروسیت ها (PTAH) رنگ آمیزی شدند. تراکم آستروسیتها در ناحیه شکنج دندانه ای اندازه گیری و مقایسه شد.

تزریق اسکوپولامین توانست فراموشی ایجاد کند. در بررسی بافتی تفاوت معنی داری در تعداد آستروسیتها بین گروه کنترل و گروه شم که فقط استرس جراحی را داشتند، دیده شد (05/0>p). افزایش تعداد آستروسیتهای گروه هایی که اسکوپولامین دریافت کرده بودند نسبت به گروه کنترل معنی دار نبود.

نتایج مطالعه نشان داد که با فراموشی القاء شده توسط اسکوپولامین، تعداد آستروسیتها در شکنج دندانه ای افزایش می یابد.